„Film dla Seniorki i Seniora” to sformułowanie co najmniej nieprecyzyjne – nie istnieje przecież osobna kategoria filmów dla seniorów. W Nowych Horyzontach przypominamy przede wszystkim o społecznej mocy kina. Od lat współpracujemy z Wrocławskim Centrum Seniora i niezmiennie – dwa razy w tygodniu – zapraszamy na seanse w ramach cyklu Nowe Horyzonty dla Seniorki i Seniora. Nic dziwnego, że także w tym roku włączamy się w program obchodów Dni Seniora Wrocław 2025. Od 8 do 12 października przygotowaliśmy cztery wyjątkowe spotkania z kinem, które łączą klasykę, ważne premiery i festiwalowe odkrycia.
Zaczynamy od filmu, który zwyciężył w głosowaniu naszej publiczności na złotą klasykę polskiego kina. W 1975 roku Walerian Borowczyk wrócił z Francji do Polski, by zekranizować powieść Stefana Żeromskiego. Historia Ewy Pobratyńskiej, zubożałej szlachcianki zakochanej w żonatym studencie, to opowieść o pożądaniu, które prowadzi na dno. Borowczyk, znany jako największy libertyn polskiego kina, zrealizował obraz, który przyciągnął do kin osiem milionów widzów. Do dziś pamięta się rolę Grażyny Długołęckiej, która wspominała później pikantne kulisy pracy na planie, a także Jerzego Zelnika, partnerującego jej na ekranie.
W piątek zapraszamy na najgłośniejszą polską premierę początku sezonu. Michał Kwieciński portretuje Fryderyka Chopina w Paryżu roku 1835. Mamy tu młodego kompozytora, ulubieńca salonów i arystokracji, który mimo choroby nie zwalnia tempa, komponuje arcydzieła, uczy gry na fortepianie i żyje pełnią życia. Film pokazuje go jako artystę na styku dwóch światów: oficjalnego i prywatnego, pełnego namiętności, przyjaźni i pragnień.
Sobotni seans to przedpremierowe spotkanie z filmem Gabriela Mascaro, prosto z festiwalu Nowe Horyzonty. Sensacja Berlinale, nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem, opowiada o 77-letniej Terezie, która wyrusza w podróż przez Amazonię na pokładzie niezwykłego statku. Pasażerowie wkrapiają sobie do oczu błękitny śluz ślimaka, a kino zmienia się w tropikalne science fiction. Mascaro znów łączy fantazję z polityką – pokazuje świat, w którym rząd pozbywa się odpowiedzialności za seniorów, a bohaterka staje wobec konieczności wyboru między rezygnacją a spełnieniem marzenia. Błękitny szlak redefiniuje kino przygodowe i przekonuje, że prawdziwa radość życia nie ma wieku.
Na finał proponujemy dokument nominowany do Oscara, który łączy historię polityczną z muzyką jazzu. Johan Grimonperez opowiada o latach 1960–1961, kiedy szesnaście krajów afrykańskich ogłosiło niepodległość. CIA wysyłało do Afryki Louisa Armstronga, Ninię Simone czy Dizzy’ego Gillespiego, by wzmocnić sympatie wobec Stanów Zjednoczonych. Muzycy szybko zorientowali się, że stają się narzędziem propagandy, podczas gdy w ich ojczyźnie wciąż obowiązywała segregacja rasowa. Ścieżka dźwiękowa zamachu stanu to porywający kolaż archiwaliów, jazzowych improwizacji i politycznych dramatów.