Zdobywca Grand Prix w Cannes i pierwszy od trzech dekad indyjski film w konkursie głównym – to liryczna, zmysłowa opowieść o trzech kobietach w miejskim labiryncie Mumbaju. Parvaty, Prabha i Anu żyją razem, choć każda na innym etapie życia – wdowa, samotna żona i zakochana nastolatka próbują odnaleźć bliskość i sprawczość w świecie, który nieustannie próbuje je rozdzielić. Kapadia z dokumentalną czułością i poetycką precyzją maluje portret kobiecej solidarności, miejskiej samotności i codziennej walki z systemem. Film łączy dramat, romans i subtelny, ale mocny feministyczny ton. (Wszystkie odcienie światła);
Nowe pokolenie, stara szkoła. Karate Kid. Legendy to spotkanie dwóch światów – kung-fu z Pekinu i karate z New Jersey – podane w stylu, który dobrze znacie: z turniejem, mistrzami, porażkami i momentem, w którym wszystko zaczyna nabierać sensu. Ben Wang jako Li Forg – nastolatek, który po przeprowadzce do Nowego Jorku próbuje odnaleźć się na nowo – trafia pod skrzydła pana Hana (Jackie Chan), a ten, wiedząc, że sam nie wystarczy, prosi o pomoc Daniela LaRusso (Ralph Macchio). Jonathan Entwistle nie reanimuje starej franczyzy, tylko ją przekształca – stawiając na wymianę, nie kalkę. Mniej nostalgii, więcej pracy nóg. (Karate Kid. Legendy);
Nie trzeba być dużym, żeby zrobić coś ważnego. Felek i Tola ratują las to animacja dla młodszych widzów (5+), ale z tematami, które rezonują szerzej: ekologia, empatia, konsekwencje naszych działań. Kiedy w środku lasu niespodziewanie pojawia się jezioro, a puchacz Henio znika bez śladu, lis Felek i zajączka Tola ruszają na ratunek – i trafiają na Bobra, który budując monumentalną tamę, nie zauważył, że zatopił domy sąsiadów. Mascha Halberstad opowiada tę historię bez moralizowania, za to z ciepłem, humorem i świetnym wyczuciem rytmu. Film na wysokości dziecięcych oczu – ale z głową, która wie, że przyjaźń to nie tylko wspólna zabawa, ale też trudne rozmowy. (Felek i Tola ratują las);