Juliette wraca do rodzinnego miasteczka z zamiarem spędzenia spokojnych dwóch tygodni. Ilustratorka, singielka, trzydziestoparolatka z niezałatwionymi sprawami wchodzi znów w orbitę bliskich, których nie widziała od lat. Ojciec buja w obłokach, matka – artystka w wiecznej trasie – pojawia się tylko z doskoku, a siostra nie rozstaje się z telefonem i terminarzem. Każde z nich nosi coś niewypowiedzianego, co powoli wypływa na powierzchnię. Wiosna Juliette to portret rodzinnych napięć i bliskości, których nie da się ująć w grafiku. Blandine Lenoir opowiada z czułością i poczuciem humoru o tym, co trudne, ale wspólne. (Wiosna Juliette);