Celine Song przenosi swój charakterystyczny emocjonalny minimalizm z Poprzedniego życia w świat nowojorskich randek, gdzie uczucia mają swoje metki. Lucy (Dakota Johnson) jest zawodową swatką, której algorytmy działają lepiej niż instynkt – aż do momentu, gdy poznaje mężczyznę idealnego (Pedro Pascal) i… znowu wpada na byłego (Chris Evans). Zaczyna się gra: między kalkulacją a chemią, między tym, co się opłaca, a tym, co się czuje. Song bawi się konwencją komedii romantycznej, ale nie traci z oczu pytania, które ją napędza: czy idealne dopasowanie to coś, co można zaplanować? Stylowa, celna i z zadziornym wdziękiem – opowieść o miłości, która nie chce być tylko produktem. (Materialiści);
Alain Guiraudie powraca z filmem, który wygląda jak kryminał, pachnie jak czarna komedia, a smakuje jak gorzkie lekarstwo. Jérémie wraca na prowincję, by pożegnać dawnego pracodawcę, ale szybko zostaje wciągnięty w lepką sieć relacji – z wdową, jej dorosłym synem i księdzem, który z ambony mówi jedno, a robi drugie. Guiraudie, jak zwykle, operuje napięciem między cielesnością a duchowością, między pragnieniem a winą. Mizerykordia to film prowokujący, duszny i złośliwie zabawny – z rytmem przypominającym śledztwo, które coraz mniej ma wspólnego z prawdą, a coraz więcej z fantazją. (Mizerykordia);
Najbardziej nietypowy film Davida Lyncha – i zarazem jeden z jego najczystszych, najczulszych portretów człowieka. Alvin Straight wyrusza w podróż przez pół Ameryki… kosiarką. Chce pogodzić się z bratem, zanim będzie za późno. Bez cienia ironii, bez dygresji – tylko trawa, niebo, małe stacje benzynowe i mijający czas. Prosta historia to kino drogi bez pośpiechu, medytacja nad starością, pamięcią i prostym gestem przebaczenia. Richard Farnsworth, sam zmagający się z chorobą, gra z godnością i spokojem, które trudno podrobić. Odrestaurowana wersja 4K przywraca filmowi miękkość światła i przestrzeń, w której Lynch – choć pozornie daleko od Twin Peaks – znów opowiada o tym samym: o tajemnicy ukrytej tuż pod powierzchnią codzienności. (Prosta historia);
Wesele za pasem, ale w rodzinie Jippiego wszystko idzie trochę nie tak, jak powinno – i właśnie dlatego wszystko idzie dokładnie tak, jak powinno. Szesnastoletni brat panny młodej ma plan: zaśpiewać na ceremonii i zdobyć serce Lily, dziewczyny z sąsiedztwa. Ale kiedy dziadek łamie nogę, a motyle w brzuchach zaczynają krążyć nie tylko u zakochanych, lecz także u zestresowanych dorosłych, okazuje się, że każdy ma tu coś do przepracowania. Margien Rogaar opowiada o rodzinnych relacjach z lekkością, ciepłem i muzyczną energią. Jippie No More! to feel-good movie w wersji familijnej: bez lukru, ale z empatią i humorem, który działa zarówno na dzieci, jak i dorosłych. (Jippie No More!);
Nowy rozdział jednej z najbardziej uwielbianych opowieści animowanych – tym razem w wersji aktorskiej. Dean DeBlois powraca do świata wyspy Berk, gdzie smoki i ludzie od pokoleń żyją w konflikcie. Czkawka, syn wodza, zamiast walczyć, postanawia zaprzyjaźnić się z tajemniczym Szczerbatkiem. Z pomocą Astrid staje naprzeciw lękom swojej społeczności i jego własnym. Jak wytresować smoka to historia o odwadze, empatii i przełamywaniu granic, która nie traci nic ze swojego emocjonalnego rdzenia. Nowa forma, ta sama siła: przyjaźń, która zmienia świat. (Jak wytresować smoka);
Gdy wszechświat woła po imieniu – lepiej być gotowym. Elio to chłopiec z głową pełną kosmicznych teorii i sercem gotowym na wszystko… oprócz tego, co naprawdę się wydarza. Przez przypadek trafia do galaktycznej federacji i zostaje uznany za oficjalnego przedstawiciela ludzkości. Pixar w swoim nowym filmie miksuje klasyczne motywy sci-fi z humorem, czułością i wrażliwością, z których słynie. Elio to opowieść o odwadze bycia sobą w świecie, który nie zna twojego języka i o tym, że czasem największe przygody zaczynają się od nieporozumienia. (Elio);