Na mapie świata to tylko plama – sucha, pełna kurzu równina, gdzie wzrok sięga aż po niebo. Ale dla Michaela Dwecka i Gregory’ego Kershawa to scena, na której rozgrywa się codzienny teatr życia: bez scenariusza, bez cudzysłowów. Ich nowy film Gaucho Gaucho to dokument – ale kręcony z uchem przy ziemi i okiem zapatrzonym gdzieś w stronę starych westernów i czarno-białej fotografii krajobrazu.

Jeśli widzieliście Truflarzy, wiecie, czego się spodziewać. I zarazem – zupełnie nie wiecie. Bo zamiast włoskich lasów mamy tu szeroką pampę i społeczność, która żyje w rytmie własnych zasad. Guada, młoda bohaterka filmu, nie prosi o miejsce przy stole. Po prostu dosiada konia. Na równi z mężczyznami. Jej historia to jeden z kilku wątków przeplatających się jak liny na rodeo: stare legendy, radiowe audycje, nauka życia w siodle przekazywana z ojca na syna, z matki na córkę.

Dweck i Kershaw nie pytają swoich bohaterów, co czują. Patrzą. Komponują kadry z precyzją fotografów Magnum, pozwalając widzowi samemu wyłapywać rytm i znaczenia. Każda scena to miniatura – trochę jakby oglądać kino drogi, które nie rusza się z miejsca.

Są tu momenty absurdalne, wzruszające, zabawne. Jest muzyka – lokalny rock, tango, aria Bizeta – i krajobrazy, które wyglądają, jakby ktoś je wywoływał w ciemni, nie renderował na timeline’ie. A gdzieś pod tym wszystkim czai się pytanie: ile wolności zostało w świecie, który wszystko mierzy i porządkuje?

24 maja o 18.00 zapraszamy Was na jedyny w swoim rodzaju pokaz specjalny Gaucho Gaucho. Wcześniej, od 17.30, przed salą czekać będzie argentyński poczęstunek od restauracji Pampa. Seans poprzedzi też krótka prelekcja Patricio Ivankovicia o tym, kim właściwie dla Argentyńczyków jest gaucho – między literaturą, legendą a codziennością. A już od 6 czerwca film zobaczycie również w naszym codziennym repertuarze.

Przysiądźcie z nami na tej suchej ziemi i posłuchajcie, jak opowiadają ci, którzy naprawdę umieją słuchać.