Sztokholmska dzielnica Hammarby Sjöstad i jej plany urbanistyczne stworzone w latach 90. stały się wzorem dla projektowania miast na całym świecie. Bohater filmu, urbanista Jan Inghe (1944-2005), w swojej pracy projektowej z powodzeniem łączył modernizm ze szczególną troską o mieszkańców. Dzięki m.in. zminimalizowaniu ruchu samochodowego, zwiększeniu liczby zielonych terenów oraz przestrzeni wspólnych, nie rezygnując przy tym z wyrazistych walorów estetycznych, doprowadził do stworzenia osiedla na obrzeżach stolicy Szwecji, w której zamieszkująca ją społeczność czuje się po prostu dobrze i do tego bezpiecznie. W procesie projektowania szczególną uwagę Inghe poświęcił kompozycji budynków, wpisaniu ich w istniejący teren nadbrzeżny oraz urozmaiceniu obiektów detalami, a także dzieciom i ich potrzebom, nie tylko budując wiele placów zabaw, ale też projektując przestrzenie wspólne dostosowane do dziecięcych warunków fizycznych.
Piątego dnia festiwalu wspólnie spojrzymy na estetykę otaczającej nas przestrzeni szerzej, z urbanistycznej perspektywy. W rozmowach o formie architektury skupiamy się często na konkretnych budynkach, a tym razem więcej uwagi zwrócimy na tradycyjne postrzeganie projektowania, uwzględniające zastany historyczny kontekst, skoncentrowany również na harmonii krajobrazu i jego ochronie.
Porozmawiamy o bardzo istotnym, ale wydaje się, że zapomnianym, a na pewno pomijanym w dyskusjach o zagospodarowaniu miejsca - ładzie przestrzennym oraz o tym, jak kompozycja miejskiego krajobrazu czy zastosowanie drobnych wizualnych zabiegów projektowych oddziałuje na nasze samopoczucie, a kompleksowo – na jakość naszego życia. Postawimy sobie pytanie: czy pięknie zaprojektowane miasto/osiedle/ulica/przestrzeń to jednoznacznie dobre miasto/osiedle/ulica/przestrzeń (i odwrotnie!)?
W kontekście filmu Rasmusa Waerna zastanowimy się nad tym, jakie detale czy estetyczne elementy w przestrzeni mogą ją czynić nie tylko użyteczną, ale sprawiają, że staje się ona dobra do życia. Jakie elementy kompozycji urbanistycznej są kluczowe dla jej pozytywnego odbioru i co zdecydowało, że tak często zapominamy o przyjemności doświadczania zachowanych osi widokowych czy dbałości o dominanty wysokościowe i kolorystyczne? Spotkanie pozwoli nam przywołać w sobie wspomnienie doświadczania harmonijnej przestrzeni i rozjaśni, co o tym dobrym uczuciu w praktyce decyduje.