Patronem medialnym przeglądu jest podcast SpoilerMaster
W listopadzie ponownie stawiamy na pogłos, nie na szum. Zamiast kolejnych obowiązków do odhaczenia proponujemy uporządkowaną trasę: powrót do ważnych tytułów, azjatycki set w dialogu z Pięcioma Smakami oraz klasykę, która domaga się dużego ekranu.
Wracamy do tytułów, które podbijają stawkę przed nowymi filmami ich twórców. Biedne istoty Yórgosa Lánthimosa to jedna z najodważniejszych i najlepiej przyjętych filmowych baśni ostatnich lat. Bella Baxter (w tej roli rewelacyjna Emma Stone) odkrywa świat z dziecięcą ciekawością i dorosłą konsekwencją, sprawdzając granice własnego ciała, wolności i społecznych oczekiwań. Seans idealny jako preludium do Bugonii, gdzie obsesja na punkcie spisków zamienia się w satyrę na współczesną paranoję informacyjną.
Dom zły Wojciecha Smarzowskiego pokazuje, jak przemoc przenika codzienność, rytuały i wspólnoty. Mechanizm, który znamy aż za dobrze. W perspektywie zbliżającego się Domu dobrego to powrót, który odsłania ciągłość tematów Smarzowskiego: autodestrukcję zamkniętych światów i kruchość intymności.
W drugiej połowie miesiąca gościmy 19. Azjatycki Festiwal Filmowy Pięć Smaków, więc i w Echo układamy mały most do programu.
Na pierwszy ogień Oldboy Park Chan wooka w zremasterowanej wersji 4K. Historia zemsty, która po 20 latach nadal potrafi zostawić widza bez tchu. Montażowa furia, mroczne poczucie humoru i pytanie o to, czy sprawiedliwość cokolwiek naprawia.
W Hongkongu natomiast Wong Kar Wai szuka miłości w przestrzeni pomiędzy ludźmi. Chungking Express ukazuje tęsknotę, która potrafi ukryć się w fast foodzie z ananasem i w piosence puszczanej w kółko.
A na himalajskim uboczu Pema wyrusza w drogę, by odnaleźć zaginionego męża. Shambhala Mina Bahadura Bhama opowiada o kobiecej determinacji i o kulturze, która wciąż dyktuje role – choć świat wokół zmienia się w zatrważającym tempie. Pierwszy nepalski film w konkursie głównym Berlinale zasługuje na spotkanie w kinowej ciszy.
W Shambhali Pema rusza w Himalaje, by odnaleźć zaginionego męża. W Sirâcie ojciec przeczesuje marokańską pustynię, próbując dotrzeć do córki, która wymknęła się światu i zanurzyła w rave’owym transie. Oba filmy spotykają się w jednym miejscu: kiedy znika ktoś bliski, logika ustępuje miejsca determinacji.
Ten film już raz w KNH zrobił huk i zostawił widzów z całą plejadą skrajnych emocji. Jedna z najlepszych frekwencyjnie premier tej jesieni wraca w Echo po to, żeby mogli nadrobić ci, którzy słyszeli od znajomych: „nie uwierzysz, co tam się dzieje”. Polećcie dalej, wpadnijcie razem. Sirât trzeba przeżyć w sali, która umie udźwignąć ten rytm.
Sny o miłości Daga Johana Haugeruda zaczynają się jak delikatna historia pierwszego zauroczenia, ale szybko pokazują, jak bardzo blisko siebie leżą czułość i bezradność. Johanne zapisuje wszystko w pamiętniku, który dla rodziny okazuje się „zbyt ciekawy”, żeby go nie przeczytać. To film o granicach, które dorośli powinni szanować, nawet jeśli są przekonani, że wiedzą lepiej.
U Hanekego nie ma miejsca na taką łagodność. Funny Games brutalnie obnaża to, jak lubimy oglądać cudze nieszczęście, dopóki nikt nie prosi nas o wzięcie za to odpowiedzialności. Dom nad jeziorem, uprzejmi chłopcy i przemoc, której nie da się odsunąć na bok ani zracjonalizować jako fikcji. Te dwa filmy ustawiają widza na linii ognia: jeden pyta o etykę bliskości, drugi o granice fascynacji przemocą.
Gramy je regularnie i… wcale się tego nie wstydzimy. Wielkie piękno to po prostu uczta dla oczu i duszy. Jest Rzym, który nigdy nie zasypia. Jest Jep, który udaje, że nic go już nie rusza, choć w środku coraz bardziej tęskni za czymś prawdziwym. Sorrentino pokazuje świat, w którym wszystko błyszczy na pokaz, a jednak potrafi nagle trafić w czuły punkt.