Tajemniczy motocyklista Luke (Ryan Gosling) zostawia za sobą przeszłość igrającego ze śmiercią cyrkowego showmana i wraca do Schenectady w stanie Nowy Jork, gdzie dowiaduje się, że jego była dziewczyna, Romina (Eva Mendes), urodziła mu w tajemnicy syna. Próbując zapewnić swojej nowej rodzinie utrzymanie, Luke porzuca dawne życie i korzystając ze swoich niezwykłych umiejętności jazdy na motocyklu, zaczyna okradać banki. Stawka wzrasta, kiedy Luke spotyka na swojej drodze ambitnego funkcjonariusza policji, Avery’ego Crossa (Bradley Cooper).

Drugie oblicze w programie kina

Derek Cianfrance zadebiutował jako reżyser w wieku 23 lat filmem Brother Ted, który miał premierę na festiwalu Sundance. Potem pracował jako autor zdjęć w kinie dokumentalnym. Do kina fabularnego powrócił w 2010 roku Blue Valentine, zdobywając po raz kolejny uznanie. Trzeci film, Drugie oblicze potwierdza reżyserską reputację Cianfrance’a.

Derek Cianfrance, reżyser: "To klasyczna opowieść o synach, którzy muszą sobie radzić z grzechami ojców. Ciągnie mnie do wielowątkowych historii o trudnych rodzinach. Mój pierwszy film Brother Ted opowiadał o braciach. Blue Valentine to historia o mężach i żonach. A Drugie oblicze o ojcach i synach. Uważam kino za miejsce, w którym wyjawia się widzom sekrety, w którym możesz podróżować do innych, intymnych miejsc, do domów i sypialni, i doświadczać prywatnych chwil innych ludzi, które odzwierciedlają również nasze życie. Blue Valentine podejmował taką intymność, analizując pod mikroskopem związek dwójki ludzi, w przypadku Drugiego oblicza chciałem uzyskać szerszy wydźwięk. W filmie mamy trzy osobne, acz połączone ze sobą historie – o kaskaderze na motocyklu, który wybiera życie przestępcy, by zapewnić utrzymanie nowonarodzonemu synu, o ambitnym młodym policjancie, który woli stawić czoło skorumpowanemu wydziałowi niż własnym demonom oraz o dwóch gnębionych problemami chłopcach, którzy muszą skonfrontować się z przeszłością. Każda z tych historii zmierza w kierunku jednej konkluzji. (...)

Ryan Gosling i Bradley Cooper w tym filmie nie byli tylko aktorami, lecz przede wszystkim moimi współpracownikami. Obaj świetnie zrozumieli swoich bohaterów, całą historię, poszczególne dialogi. I byli dość odważni, by zagłębiać się całkowicie w intymne miejsca, do których ich prowadziłem. Są nieustraszeni, potrafią ciężko pracować i byli w stanie zrobić to, o co ich prosiłem. Ryan ma niezwykłą osobowość i ekranową charyzmę, podobnie jest zresztą w prawdziwym życiu. Jest również jedną z tych osób, które sprawiają, że wszyscy wokół nich chcą być lepszymi ludźmi. Wiele się od niego nauczyłem i czuję się wielkim szczęściarzem za każdym razem, kiedy mamy okazję ze sobą współpracować. Kiedy poznałem Bradleya, zauważyłem, że posiada podobną do Ryana, niezwykłą charyzmę. Ale przekonało mnie w nim przede wszystkim to, że potrafił bardzo ciężko pracować. Po kilku pierwszych spotkaniach z Bradleyem wróciłem do domu i przepisałem scenariusz, czyniąc jego bohatera jeszcze bardziej skomplikowanym – bo wiedziałem, że będzie potrafił to zagrać. Wydaje mi się, że Drugie oblicze działa tak dobrze, ponieważ Ryan i Bradley są nie tylko wielkimi gwiazdami filmowymi, ale przede wszystkim fantastycznymi aktorami i fascynującymi ludźmi, którzy wnoszą do filmu zupełnie inne rodzaje energii. W ten sposób na ekranie wytworzyła się dychotomiczna równowaga."

"(...) to świetny kryminał o rzadkim dziś w kinie sensacyjnym epickim wymiarze. Reżyser Derek Cianfrance, pomysłodawca i główny scenarzysta, oraz jego współpracownicy Ben Coccio i Darius Marder z powodzeniem nawiązali do najlepszych tradycji literatury amerykańskiej spod znaku Faulknera czy Steinbecka. Realizm życia amerykańskiej prowincji połączyli więc z ponadczasową przypowieścią o ojcowskim dziedzictwie determinującym losy kolejnego pokolenia. Opowiedzieli o korupcji, wyrachowaniu i politycznych ambicjach burzących życie rodzinne." (Marek Sadowski, "Rzeczpospolita")

"Zamieńmy motor na samochód, ubierzmy Goslinga w kurtkę ze skorpionem i otrzymamy Drive. To jednak mylne skojarzenie - Drugie oblicze nie jest kinem sensacyjnym, czy kinem akcji – to bardziej dramat obyczajowy w stylu filmów Alejandro Gonzalesa Inarritu. Podobnie jak w Amores Perros czy Babel otrzymujemy tu wielowątkową opowieść z ambicjami społeczno-psychologicznymi. Co nie oznacza, że nie będzie też szczypty sensacji i emocji." (Konrad Wągrowski, esensja.pl)