Debiut komediowy reżyserki Louis de Filippis, z którego bije żar włoskiego lata, wszechogarniające rozleniwienie i absurd międzypokoleniowych wakacji. Matka wymagająca od rodziny wspólnego śpiewania nostalgicznych piosenek i kochający, ale też wprawiający w zażenowanie ojciec nie ułatwiają wyjazdu. Ren i jej siostra Sienna są już trochę zbyt dorosłe i niespecjalnie podekscytowane perspektywą takiego urlopu, ale nie mają wyjścia, zwłaszcza Ren, która niedawno straciła pracę. Nudę można tu zagłuszyć rozwodnionymi drinkami, ale dyskomfort towarzyszący wychodzeniu na plażę w małej, konserwatywnej miejscowości pozostaje. Ren i Sienna noszą w sobie ciężar sekretów, a bezceremonialna szczerość ich matki nieznośnie podgrzewa atmosferę do granic wytrzymałości.
To inna niż dotychczasowe transhistorie, do których zdążyliśmy się w kinie przyzwyczaić. Nie ma tu miejsca na klisze dotyczące transpłciowości powielane często w narracjach cispłciowych reżyserów (nawet jeśli ci mają najlepsze intencje). Odpadają też stereotypy dotyczące konserwatyzmu kanadyjsko-włoskich rodzin. Mamy natomiast bliskie spojrzenie na niepokoje Ren wynikające nie tyle z transpłciowości, ale (może przede wszystkim) z jej wrażliwości i wnikliwości typowej dla aspirującej pisarki. W tej roli błyszczy Carmen Madonia, którą powinniśmy zapamiętać. Takie postacie na zawsze zmieniają queerowe kino!
Wsparcie udzielone przez Ambasadę Kanady w Polsce.
A comedy debut of queer female director Louis de Filippis has a heat of italian summer, a feeling of overwhelming laziness and the absurd of cross-generational vacation. Mother, who demands singing nostalgic songs together and loving, yet embarassing father don’t make this experience any easier. Ren and her sister Sienna are a bit too adult and not so excited by the vision of such holiday, but the don’t have much choice, especially Ren, who just lost her job. The boredom here can be drown out by the aqueous drinks, but discomfort of going to the beach in small, conservative seaside town remains. Ren and Sienna hold their heavy secrets inside, while rude honesty of their mother heats the atmosphere up to the top of resilence.
Something You Said Last Night is different than other trans-stories that we had a chance to watch and get used to in cinema. There’s no place here for transgender cliché, so often used in cisgender-directed films, even if they have the best intentions. The stereotypes about Canadian-Italian families also drops out. Instead, we have a close-up for Ren’s anxietes, which comes not only from her trans identity, but – maybe the most – from her sensitivity and insightfullness, typical traits of aspiring writer. Carmen Madonia in the role of Ren is truly a shining star. We should memorize her name – people like her change the queer cinema for good.
Support provided by the Canadian Embassy in Poland.