Najnowszy film François Ozona jest wariacją na temat dzieła innego twórcy – reżyser reinterpretuje Gorzkie łzy Petry von Kant Rainera Wernera Fassbindera. Jak zwykle u francuskiego reżysera, efektem jest film oryginalny, zabawny, prowokacyjny i ironiczny.
1972 rok, Kolonia, Niemcy. Uznany reżyser Peter (Denis Ménochet) pracuje w swojej rezydencji nad scenariuszem kolejnej produkcji. W odwiedziny przyjeżdża Sidonie (Isabelle Adjani), zawsze mile widziana dawna muza. Tym razem nie jest jednak sama – towarzyszy jej przystojny, młody Amir, którego poznała w trakcie egzotycznej podróży. Peter gwałtownie zakochuje się w młodzieńcu, który zaczyna dominować nad mistrzem, w opętanym uczuciem Peterze dostrzegając szansę na odmianę swego losu.
Wsparcie udzielone przez Francuski Instytut Kultury w Polsce.
The newest film of French director François Ozon is a variation on another master’s piece – a reinterpretation of The bitter tears of Petra von Kant by Rainer Werner Fassbinder. The effect is original, funny, provocative and ironic, as always when it comes to this French director’s films.
It’s 1972 in Cologne, Germany. An appreciated film director Peter (Denis Ménochet) is working on the next movie script in his mansion. One of always welcome guests is Sidonie, Peter’s old muse. But this time she isn’t coming alone – there’s also a young, handsome Amir, who she met during exotic journey. Peter rapidly falls in love with young man, who starts to dominate over older master, when he spots a chance for changing his fate for better.
Support provided by the French Cultural Institute in Poland.
François Ozon
Reżyser, scenarzysta, montażysta, urodzony w 1967 r. w Paryżu. Pierwsze filmy nakręcił jeszcze jako nastolatek. Ukończył znaną paryską szkołę filmową La Fémis, już w czasie studiów nakręcił wiele filmów krótkometrażowych, które zdobyły liczne nagrody i otworzyły drogę mu do dalszej kariery. Pełnometrażową fabułą zadebiutował dopiero w 1997 r. - film Sitcom był zjadliwą i przewrotną satyrą na instytucję rodziny i klasę średnią, która pod maską normalności skrywa swoje rozmaite, zwłaszcza seksualne, perwersje. Uznanie przyniosły mu kolejne filmy Kryminalni kochankowie i Krople wody na rozpalonych kamieniach, film, za który otrzymał nagrodę Teddy dla najlepszego filmu gejowskiego na festiwalu w Berlinie. Jego pozycję ugruntowały kolejne obrazy, m.in. 8 kobiet oraz 5 x 2.
Wybrana filmografia:
1998 Sitcom
2000 Krople wody na rozpalonych kamieniach / Gouttes d'eau sur pierres brulantes / Water Drops on Burning Rocks
2002 8 kobiet / 8 femmes / 8 Women
2003 Basen / Swimming Pool
2005 5 x 2
2005 Czas, który pozostał / Le temps qui reste / Time to Leave
2007 Angel
2009 Ricky