Rok 1970, apogeum społecznych protestów przeciwko wojnie w Wietnamie. Prezydent Nixon ogłasza stan wyjątkowy i sięga po prawo z 1950 roku (tak zwaną ustawę McCarrana), które zezwala na zatrzymywanie osób stanowiących „zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego” kraju. Na mocy tejże ustawy tysiące młodych ludzi publicznie wyrażających swoje niezadowolenie z polityki rządu – pacyfistów, aktywistów politycznych, poetów, pieśniarzy – zostaje postawionych przed zwoływanymi ad hoc cywilnymi sądami. Wydawane pospiesznie wyroki oskarżeni mogą zamieniać na pobyt w tak zwanych karnych parkach (Punishment Parks): polach treningowych sił bezpieczeństwa. Jeśli w ciągu trzech dni w pustynnych warunkach, bez jedzenia i picia, ścigani przez policję, dojdą do flagi amerykańskiej zatkniętej w odległości pięćdziesięciu trzech mil od miejsca startu, mogą liczyć na darowanie kary. W rzeczywistości szanse na przejście próby są niemal zerowe, jej uczestnicy są kolejno brutalnie wyłapywani i często, pod pretekstem stawiania oporu podczas aresztowania, zabijani.

MG