Najsłynniejszy film zmarłej w 2014 roku Věry Chytilovej jest też jednym z najwybitniejszych osiągnięć czechosłowackiej Nowej Fali: prowokacyjnym i radykalnym, zawieszonym pomiędzy formalnymi eksperymentami Jeana-Luca Godarda a surrealistyczną anarchią Luisa Buñuela. Nic dziwnego, że ściągnął na reżyserkę gniew komunistycznych władz. Film otwierają naprzemiennie montowane ujęcia pracujących kół zębatych i widzianych z lotu ptaka wybuchów – oto maszyneria świata, którego rytm wyznacza przemoc. Nieodrodnymi córkami tej rzeczywistości są dwie młode bohaterki. To wariatki, terrorystki i tricksterki. Obżerają się, poniżają mężczyzn, niszczą publiczne mienie. Ich ekscesom wtóruje warstwa wizualna Stokrotek. Kadry wybuchają kolorami, czerń i biel raz po raz zastępują krwista czerwień i tęczowo-psychodeliczne erupcje. W jednej ze scen ogarnięte żądzą destrukcji i uzbrojone w nożyczki bohaterki tną na małe cząstki filmowy obraz – kawałki taśmy fruwają wówczas na ekranie niczym plamy w abstrakcjonistycznym malarstwie.
Piotr Mirski
Urodzona w Czechosłowacji, żyła w latach 1929-2014. Rozpoczęła studia z dziedziny filozofii i architektury, ale ich nie ukończyła. Potem pracowała m.in. jako modelka i klapserka, aż udało jej się wreszcie dostać na FAMU w Pradze. Razem z m.in. Jiřím Menzlem i Milošem Formanem reprezentowała nurt czechosłowackiej Nowej Fali. Mówiła o sobie, że jest przegrzanym kotłem na granicy wybuchu i potworem pod kontrolą.
1963 O czymś innym / O něčem jiném / Something Different
1966 Stokrotki / Sedmikrásky / Daisies
1969 Owoce rajskich drzew spożywamy / Ovoce stromů rajských jíme / We Eat the Fruit of the Trees of Paradise
1977 Gra o jabłko / Hra o jablko / The Apple Game
1983 Zbyt późne popołudnie Fauna / Faunovo velmi pozdní odpoledne / The Very Late Afternoon of a Faun