repertuar

wczoraj
dzisiaj
jutro
PWŚCPSN
loading

dzisiaj

 
0
strona główna

kup bilet

Ostatni seans filmu odbył się 29 października 2017.

40 rewolwerów

Forty Guns

reż. Samuel Fuller

czas: 80’
produkcja: USA 1957
obsada: Barbara Stanwyck, Barry Sullivan, Gene Barry, Dean Jagger, John Erickson
język: angielski
scenariusz: Samuel Fuller
zdjęcia: Joseph F. Biroc
montaż: Gene Fowler Jr.
muzyka: Harry Sukman
producent: Samuel Fuller
produkcja: 20th Century Fox, Globe Enterprises
właściciel praw: Fox
barwa: cz.-b.

40 rewolwerów to ostatni z sześciu filmów zamówionych u Fullera przez Darryla F. Zanucka dla wytwórni 20th Century Fox. Produkcja rozpoczyna się sceną, jedną z najbardziej rozpoznawalnych w twórczości reżysera, w której główna bohaterka, przywódczyni bandy rzezimieszków, grana brawurowo przez Barbarę Stanwyck, w czarnej sukni galopuje na białym ogierze wprost na kamerę. Podąża za nią 40 rewolwerowców, wzbijając chmurę kurzu, która zamyka to długie początkowe ujęcie.

Barbara Stanwyck wcieliła się w rolę rancherki Jessiki Drummond, której nieprzejednany charakter pomógł stać się magnatką w Cochise w stanie Arizona. Choć jest obiektem westchnień wielu mężczyzn, sama zakochuje się w szeryfie, który wraz z dwoma braćmi pojawił się w miasteczku, aby przywrócić w nim porządek. Grany przez Barry'ego Sullivana Griff Bonnell postanawia, że jego pocałunkiem będzie kula. Dwoje ohaterów łączy fatalne zauroczenie. W jednej z charakterystycznych scen Jessica, wskazując na rewolwer Griffa, pyta: Mogę go dotknąć?, na co Griff odpowiada Uważaj, może wystrzelić ci w twarz.

Fuller świetnie bawił się, pisząc scenariusz. Doskonale połączył wszystkie elementy typowe dla klasycznego westernu. Użył w nim innowacyjnych rozwiązań: długich scen najazdu, ekstremalnych zbliżeń etc. Po raz pierwszy zastosował też punkt widzenia przez lufę broni, element, który zainspirował twórców znanego ujęcia otwierające serię filmów o Jamesie Bondzie. Stanwyck zagrała bez pomocy dublerki, udowadniając, że jest świetną kowbojką.

Samantha Fuller

Samuel Fuller

Samuel Fuller urodził się w 1912 roku w Worcester (Massachusetts) w żydowskiej rodzinie. Jeden z najbardziej twórczych amerykańskich reżyserów filmowych. Już w wieku 13 lat pracował dla "New York Journal" jako copyboy. W wieku 17 lat był reporterem od spraw kryminalnych w "San Diego Sun". W latach 30. XX wieku udało mu się wydać trzy powieści. Pisał już wtedy pierwsze scenariusze filmowe. Za jego debiut scenariuszowy uznaje się musical Hats Off (1936). Podczas II wojny światowej Fuller służył w armii USA na terenie północnej Afryki i we Włoszech. Brał udział w lądowaniu aliantów w Normandii. Nagrodzono go m.in. Brązową i Srebrną Gwiazdą za odwagę. Po wojnie wrócił do swojej profesji w Hollywood i już w 1949 roku zadebiutował jako reżyser westernu I Shot Jesse James. W latach 50. specjalizował się w westernach i filmach wojennych. Po premierze The Steel Helmet (pierwszy film o wojnie w Korei 1950-1953) został oskarżony o komunizm i antyamerykanizm. Dzięki sukcesowi filmu Fullerem zainteresowała się wytwórnia 20th Century Fox, która umożliwiła mu realizację siedmiu kolejnych produkcji, m.in. Park Row, Kieszonkowiec z South Street i Czterdzieści rewolwerów.

Na przełomie lat 50. i 60. reżyserował filmy z mniejszymi budżetami, ale wciąż wywoływał kontrowersje. Najpierw Shock Corridor (1963) rozgrywający się w szpitalu psychiatrycznym. Następnie The Naked Kiss (1964) - biografia prostytutki, która próbuje zacząć wszystko od nowa. W latach 1967-1980 zrealizował tylko jedną produkcję, z której koniec końców kazał wykreślić swoje nazwisko. Wrócił do reżyserowania na początku lat 80. Najpierw autobiograficzna Wielka czerwona jedynka odwołująca się do doświadczeń reżysera z okresu służby wojskowej. Niestety film został przemontowany bez jego zgody. W 1981 roku stworzył Białego psa na podstawie powieści Romaina Gary'ego. Ponownie doszło do skandalu, a film nie miał dystrybucji w USA. Dla Fullera to rasistowskie doświadczenie skończyło się wyjazdem do Francji, gdzie wyreżyserował już tylko dwa filmy. Krótko przed śmiercią wrócił do USA. Zmarł w 1997 roku.

Pojawił się w epizodzie w Szalonym Piotrusiu Jeana-Luca Godarda, w którym odpowiada na pytanie Jeana-Paula Belmondo, czym jest kino: A film is like a battleground. It's love. Hate. Action. Violence. Death. In one word: emotions.

Joanna Ostrowska

Wybrana filmografia

1953 Kieszonkowiec z South Street / Pickup on South Street

1957 40 rewolwerów / Forty Guns

1963 Shock Corridor

1964 The Naked Kiss

1972 Szpieg z ulicy Beethovena / Dead Pigeon on Beethoven Street

1980 Wielka czerwona jedynka / The Big Red One

1982 Biały pies / White Dog

inne filmy

Polub nas

Bądź na bieżąco, dołącz do newslettera!