Próba definicji i przedstawiciele slow cinema oraz ich najważniejsze filmy.
Podstawowe założenia estetyczne, narracyjne i przestrzenne nurtu wraz z kluczowymi zagadnieniami genologicznymi i genealogicznymi.
Konwencje przedstawieniowe slow cinema oraz jego ikonografia.
Geneza zjawiska i główne przyczyny społeczne i kulturowe jego rozwoju.
FRANCUSKI NEOBAROK
Zarys historii francuskiej kinematografii w latach 1959–1995 i jej miejsce w kinematografii europejskiej tego czasu (okres nowofalowy 1959–1968; okres „pomajowy” 1968–1981; okres prezydentury François Mitteranda 1981–1995; neobarok).
Kino Jeana-Jacquesa Beineixa i Leosa Caraxa (najważniejsze filmy).
Aktywność reżyserska i producencka Luca Bessona (kilkanaście filmów wyreżyserowanych i kilkaset filmów wyprodukowanych).
Parametry stylu Bessona: intensywny udział w developmencie, obiektywy anamorficzne i kompozycja kadru, konstrukcja postaci, nierealistyczna fabuła i realistyczna scenografia; współpraca z operatorem Thierry Arbogastem oraz kompozytorem Erikiem Serrą).
RÓŻNE OBLICZA REALIZMU FILMOWEGO
Teoretyczne ujęcie realizmu filmowego – André Bazin i Siegfried Kracauer.
Historyczne formy realizmu filmowego: klasyczne kino amerykańskie, neorealizm włoski, brytyjska nowa fala.
Realizm filmowy przełomu XX i XXI wieku – nurty i kierunki.
Najważniejsze założenia manifestu Dogma 95 Larsa von Triera i Thomasa Vinterberga.
Brytyjski realizm społeczny – twórcy, tematy, estetyka.
„Retoryczne” formuły realizmu – Gus Van Sant, Mathieu Kassovitz, Mike Figgs.
KINO AFRYKI SUBSAHARYJSKIEJ
Historia kina afrykańskiego – kolonializm i „pokolenie niepodległości”.
Geografia filmowej Afryki – tradycje kulturowe, język i polityka.
Kolonializm, współczesność i „powrót do źródeł” – główne tematy i formuły kina subsaharyjskiego.
Cyfrowa rewolucja i fenomen Nollywood.
Abderrahmane Sissako i „Timbuktu” – ikona współczesnego kina afrykańskiego.
KINO UKRAINY
Kino Ukrainy końca XX i początku XXI wieku – sytuacja ekonomiczna i kontekst instytucjonalny.
Reforma kinematografii ukraińskiej – założenia i wpływ na sytuację kina.
Nurty współczesnego kina ukraińskiego.
Rewolucja godności i rosyjska agresja jako temat kina ukraińskiego – filmy, twórcy i nurty.
Historyczne kino ukraińskie i jego związki z aktualną sytuacją społeczno-polityczną.
Ukraiński film popularny.
NOWA FALA RUMUŃSKA
Filmowcy z tzw. pokolenia dekreciaków (urodzonych w wyniku wyżu demograficznego i dekretu 770).
Rozpoznawalny styl obrazowania nowej fali rumuńskiej (rytm filmu oraz tematy, które wyrażają problematykę typową dla krajów byłego bloku wschodniego – spory o interpretację przeszłości, mitologia przełomu antykomunistycznego, korupcja, aborcja, koszty transformacji).
Realizm typu bazinowskiego w filmach rumuńskiej nowej fali
Powody sukcesu rumuńskiej nowej fali (m.in. wynik twórczego przepracowania traumatycznego doświadczenia audiowizualności, czyli nagrania i telewizyjnej emisji egzekucji wykonanej na małżeństwie Ceaușescu).
Rumuńska nowa fala w globalnym obiegu festiwalowym.
Poetyka filmu „Niefortunny numerek lub szalone porno” Radu Jude.
KINO Z HONGKONGU
Specyfika Hongkongu (geografia: wyspa, Kowloon i Nowe Terytoria; zróżnicowanie językowe, sytuacja polityczno-społeczna).
Historia chińskiego kina (zróżnicowanie rozwoju kinematografii w trzech głównych ośrodkach, uwarunkowania polityczne w Chinach kontynentalnych i na Tajwanie, Hongkong jako enklawa wolności i modelu kapitalistycznego).
Historia kina w Hongkongu (wytwórnia braci Shaw, produkcja kantońska i mandaryńska, obowiązek napisów po angielsku, wytwórnia Golden Harvest, filmy kung-fu i wixia).
Nowa fala kina z Hongkongu (Ann Hui, Peter Chan, twórczość Wong Kar-Waia).
KINO MEKSYKAŃSKIE
Historia kina meksykańskiego, wpływ Hollywood na kinematografię Meksyku.
Wpływ neoliberalnych reform z końca XX wieku na kondycję filmu meksykańskiego.
Krytyka społeczna i polityczna w kinie meksykańskim.
Zmiana sytuacji ekonomicznej i instytucjonalnej kina meksykańskiego na przełomie XX i XXI wieku.
Twórcy kina Meksykańskiego: Jorge Fons, Alejandro Gonzáleza Iñárritu, Alfonso Cuarón, Amat Escalante, Carlos Reygadas, Alfonso Arau.
Wojna z narkotykami jako temat i kontekst kina meksykańskiego.
EKOKRYTYKA FILMOWA I EKOKINO
Źródła i charakter refleksji ekokrytycznej.
Myślenie sieciowe i pojęcie naturokultury.
Różne koncepcje ekokina.
Historia i współczesność ekokina.
NOWA FILMOWA NARRACJA
Charakterystyka nurtu mind-game films – sposoby budowania narracji, wykorzystywane chwyty narracyjne, stosunek do filmowych konwencji.
Komunikacyjny aspekt mind-game films – pomiędzy eksperymentem a komunikatywnością.
Intelektualny, poznawczy i emocjonalny wymiar odbioru filmów łamigłówek.
Estetyczne, technologiczne i kulturowe źródła mind-game films.
Narracja transmedialna i uniwersum – definicja i charakterystyka; rola relacji między częścią a całością w kreowaniu opowiadań transmedialnych i uniwersów.
Rozwiązania narracyjne typowe dla narracji transmedialnych.
Odbiorcy zaangażowani – współczesna narracja filmowa a kultura uczestnictwa / kultura fanowska / kultura prosumpcji.
KINO KOREI POŁUDNIOWEJ
Kinematografia Korei w XX wieku.
Instytucjonalny i społeczny kontekst współczesnej kinematografii koreańskiej.
Kino Korei Południowej w kontekście globalnym.
Główne nurty i tendencje w kinie południowokoreańskim.
GENERACJA X
Rozróżnienie na kino generacji X i kino o generacji X, definicja generacji X.
Kino generacji jako zjawisko społeczne (problem pokoleniowości Iksów, kwestia tożsamości generacji, socjalizacja Iksów: dzieci telewizji, video, popkultury, mallrats).
Przykłady filmów prezentujących różne aspekty doświadczenia X i kulisy ich realizacji („Slacker”, „Sprzedawcy”, „Szczury z supermarketu”, „Orbitowanie bez cukru”).
„Talk movie” (filmy dialogowe, rozgadane, o nadmiernej, kompulsywnej gadatliwości, sceny-skecze).
Sylwetki i najważniejsze wyróżniki stylu Kevina Smitha (subwersywna strategia złego smaku i skatologicznych komedii) oraz wczesnego Richarda Linklatera („Slacker”).
WSPÓŁCZESNE KINO POLSKIE
Kinematografia polska wobec wyzwań „globalnego Hollywood”.
Wpływ ustawy o kinematografii z 2005 roku i powstanie Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej na stan produkcji i kultury filmowej w Polsce.
Dynamika pola produkcji filmowej w polskim kinie po 1989 roku.
„Psy” jako „polski film amerykański” i wyrazisty opis gospodarczych, politycznych oraz mentalnych przemian początku lat 90.
