Argentyński kandydat do Oscara. Oparty na faktach film Lucii Puenzo (XXY) opowiada historię rodziny, która jedzie objąć po zmarłej krewnej piękny hotel nad jeziorem, po drodze spotyka zaś tajemniczego Niemca. Nieznajomy z łatwością nawiązuje z nimi kontakt. Bez trudu udaje mu się wkupić w łaski czwórki bohaterów, niebawem staje się też pierwszym, nie sprawiającym kłopotów gościem pensjonatu. Szczególnym zainteresowaniem darzy, mającą problemy ze zdrowiem, córeczkę poznanego małżeństwa. Przedstawiając się jako specjalista od genetyki, oferuje swoją pomoc.

Trudną rolę matki zagrała w filmie Natalia Oreiro, pochodząca z Urugwaju piosenkarka i królowa latynoskiej telenoweli, znana m.in. ze Zbuntowanego anioła (Muñeca brava) i Jesteś moim życiem (Sos mi vida).

Anioł śmierci w programie kina

"Puenzo nie spadła do świata filmu z księżyca, ale weszła do niego z filmowej rodziny. Jej ojciec Luis Puenzo był reżyserem pierwszego filmu argentyńskiego, który dostał Oscara. Historia oficjalna (1985), gorzka opowieść o bezprawnych adopcjach w czasach argentyńskiej dyktatury, powstała w jej rodzinnym domu. Pokój małej bohaterki był w rzeczywistości pokojem kilkuletniej Lucii. Kiedy trwały w nim zdjęcia, brała pod pachę śpiwór i maszerowała spać do łazienki. - To było trochę ekstremalne i ani ja, ani moi bracia nie chcieliśmy chodzić do szkoły, bo to, co najciekawsze, działo się w domu - wspomina. - Ten rok zostawił we mnie i w moich braciach ślad. Zobaczyliśmy kino jako zabawę, sposób życia. Do dziś słyszę tamte wybuchy śmiechu na planie. To nie przypadek, że cała nasza czwórka zajmuje się filmem.

(...) Jako nastolatka pożerała książki o nazizmie i zbiegłych do Ameryki Południowej zbrodniarzach wojennych. - Jak to możliwe, że po zamordowaniu milionów ludzi w Europie osiedli w Argentynie jak gdyby nigdy nic? - pyta dziś retorycznie. Mengele, który mieszkał tu w latach 1949-62, prowadził przez jakiś czas aptekę w Buenos Aires pod swoim nazwiskiem, figurował w książce telefonicznej. W przeciwieństwie do Adolfa Eichmanna nigdy nie dał się złapać. Z Argentyny uciekł do Paragwaju, zmarł w Brazylii. - Intrygował mnie paradoks: oni, piewcy rasowej czystości, wylądowali w tak wymieszanym rasowo i genetycznie miejscu, jakim jest Ameryka Południowa - mówi Puenzo.

(...) Pomysł na Anioła Śmierci narodził się podczas podróży przez Patagonię, którą odbyła parę lat temu ze swoim chłopakiem i jego synem. - Jechaliśmy przez pustynię - opowiada. - "Tylko nie zaśnij" - powtarzałam Sergiowi, bo widok jest jednostajny i hipnotyzujący. I wtedy, pośrodku niczego, zobaczyłam nagle grupę dziewczynek grających w gumę. Pomyślałam: "Mam to". Od tej sceny zaczyna się film." (Aleksandra Lipczak, "Gazeta Wyborcza")

"Puenzo wydaje się nie mieć wątpliwości. U niej Mengele jest utkany z popkulturowego mitu – to na poły doktor Frankenstein opętany ideą stworzenia człowieka idealnego, napędzany kompulsywną potrzebą skorygowania boskiego błędu (wywodzące się z żydowskiej mitologii imię głównej bohaterki, Lilith, której oczami śledzimy akcję, staje się w tym świetle symboliczne; jej matka z kolei nazywa się Eva i jest, a jakże, w ciąży bliźniaczej). Mengele to typ pokrewny Hannibalowi Lecterowi, przystojny inteligent o nienagannych manierach, pod maską elokwencji skrywający okropną tajemnicę. Niemiecki doktor jest w tym ujęciu klasyczną dla kina – i sztuki w ogóle – figurą Obcego, który zaburza pewien ustalony ład. Kusicielem i mąciwodą." (Bartosz Czartoryski, "Kino")

Lucia Puenzo urodziła się w 1976 roku w Buenos Aires w Argentynie. Po ukończeniu studiów z literatury, filmu i teatru wydała kilka powieści: El Niño Pez (2004), 9 minutos (2005), La maldición de Jacinta Pichimahuida (2007), La furia de lalangosta (2010) oraz Wakolda (2011), które zostały przetłumaczone na ponad piętnaście języków. Jej pierwszy film, XXY, zdobył główną nagrodę krytyków na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (2007) i Goya za najlepszy film zagraniczny. Jej drugi film, Dziecko Ryba, otworzył sekcję filmową Panorama podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie w 2009 roku. Anioł śmierci (Wakolda) to jej trzeci film, który został wybrany na argentyńskiego kandydata do Oscara.