gatunek: akcja, komedia, dramat, romans, sportowy, thriller

Co łączy speed stacking, kino superbohaterskie, związkowe kłótnie o sprzątanie i millenialskie rozterki? Na to pytanie odpowiada festiwalowy ulubieniec, Nawapol Thamrongrattanarit, który w swoim najnowszym filmie, Za szybcy, za czuli,pokazuje, że dorosłość to tak naprawdę stan umysłu. Tym razem opowiada o losach Kao, mistrza świata w sporcie polegającym na układaniu specjalnych kubeczków na czas. Kao jest lekko po trzydziestce i właśnie opuściła go jego dziewczyna, Jay, która dotychczas pełniła rolę i jego asystentki, i życiowej opiekunki. Bez niej zmuszony jest w końcu… dorosnąć. Bo chociaż jest genialny w tym co robi, to przerasta go kwestia codziennej rutyny; może i potrafi pobić rekord świata w speed stackingu, ale fundamentalnie nie radzi sobie z poukładaniem własnego życia.

Chyba tylko Nawapol Thamrongrattanarit byłby w stanie zrobić z takiej historii blockbuster, a przy okazji tchnąć w niego żywą narrację o licznych popkulturowych nawiązaniach. To pierwszy w dorobku tajskiego reżysera pełnokrwisty film gatunkowy, tak gęsto wypełniony wartką akcją, na którą paradoksalnie składa się obraz przepełniony trywialnością. Nawapol po mistrzowsku operuje suspensem wokół uroczej nieporadności Kao wobec dorosłego życia – sprzątania, zarządzania domowym budżetem, gotowania posiłków. Pokazuje jak superbohaterzy nie są w stanie poradzić sobie w życiu bez ich nieodzownych asystentów, którzy w filmach zwykle stoją w cieniu dokonań protagonistów. Za szybcy, za czuli to szalona i kinofilska próba wyobrażenia współczesności, ale wizja wciąż niezwykle autorska, bo Nawapol stale zadaje pytania wokół życia zagubionych millenialsów, pukając do ich rozedrganych serc. Zdaje się, że chociaż bardzo nie chcą oni dorosnąć, to i tak bardzo potrzebują miłości – nawet w superbohaterskim kinie o speedstackingu.