„Myśli pan, że razem możemy zdziałać więcej?” pyta ambasador Korei Północnej, patrząc z ostrożną nadzieją na stojącego obok południowokoreańskiego dyplomatę. Aby doszło do tej rozmowy, trzeba było Apokalipsy. Jest rok 1990, przedstawiciele Korei Południowej od lat zabiegają o poparcie Somalii w staraniach o przyjęcie do ONZ, a ich wysiłki skutecznie sabotują reprezentanci Korei Północnej. Jednak gdy w kraju wybucha powstanie przeciwko rządom dyktatora Mohammeda Siada Barre, okoliczności zmuszają rywalizujących ze sobą dyplomatów do współpracy.
Wyreżyserowany pewną ręką Ryoo Seung-wan - mistrza scen walki i samochodowych pościgów efektowny thriller polityczny przywodzi na myśl Operację Fargo (2011) Bena Afflecka. Obraz, skąpany w żółciach i oranżach, od pierwszych scen emanuje podskórnym niepokojem, a miasto – oświetlone ogniem pożarów, pełne zdziczałych psów i upojonych przemocą ludzi – szybko przeradza się w ziemskie inferno i śmiertelną pułapkę.
Wśród trzymających w napięciu scen akcji, gdy bohaterowie walczą o życie pod gradem kul, jest również miejsce na dialog, dyskretny humor i proste gesty dobrej woli. Koreański kandydat do Oscara niesie ze sobą przesłanie pojednania ponad podziałami, udowadniając, że ludzi wychowanych w propagandzie śmiertelnej nienawiści w gruncie rzeczy więcej łączy niż dzieli.