Hit tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty, oficjalny kandydat Tajwanu do Oscara i nowy tytuł ze znakiem jakości Seana Bakera. Oto Left-Handed Girl. To była ręka… diabła!
Pulsujące nocnym życiem Tajpej. Trzy kobiety przeprowadzają się do stolicy Tajwanu, aby otworzyć nowy rozdział w życiu: niemająca szczęścia do miłości ani pieniędzy Shu-Fen oraz jej córki – nastoletnia i zadziorna I-Ann oraz diabelnie urocza, kilkuletnia I-Jing. Podczas gdy samotna mama rozkręca na nocnym targu własny stragan z kluskami, I-Ann zamiast studiować dorabia jako dealerka betelu – lokalnego odpowiednika naszych snusów, a I-Jing na własną rękę (dosłownie i w przenośni…) eksploruje zakamarki kuszącego neonami marketu.
W mieście wielkich szans i nie mniejszych rozczarowań tajwańsko-amerykańska reżyserka bierze pod lupę kobiece więzi rodzinne, w których nie brakuje pęknięć, ale też czułości. W efekcie powstał tryskający energią komediodramat o tym, że rodziny się nie wybiera, ale gdybyśmy mogli, to zaprosilibyśmy do niej… surykatkę. I o co chodzi z tą lewą ręką?
Reżyserką i współautorką scenariusza jest Shih-Ching Tsou, dla której to wprawdzie pierwszy tytuł jako samodzielnej reżyserki, ale Tsou zadebiutowała już ponad 20 lat temu – i to u boku samego Seana Bakera, z którym od lat przyjaźni się w życiu i na planie zdjęciowym. Wspólnie wyreżyserowali drugi pełny metraż Bakera – Take Out, a Tsou była także producentką jego innych filmów: „Starlet” (Gwiazdeczka), Tangerine (Mandarynki), The Florida Project i Red Rocket. Sean Baker jest również współautorem scenariusza do Left-Handed Girl oraz producentem wiodącym filmu. Jego charakterystyczne spojrzenie na rzeczywistość i sposób opowiadania historii są w tym projekcie wyraźnie obecne – Baker odpowiada tu także w całości za montaż!
Film jest oficjalnym tajwańskim kandydatem do Oscara, a jego światowa premiera odbyła się na Festiwalu w Cannes i dziś z powodzeniem kontynuuje festiwalową trasę zdobywając nagrody. Krytycy chwalą świadomą, dopracowaną reżyserię, dynamikę dialogów, sposób przedstawienia relacji rodzinnych i świata z perspektywy dziecka – w słodko-gorzki, a momentami tragikomiczny sposób – porównując pod tym kątem Left-Handed Girl do The Florida Project.