Akcja filmu rozgrywa się w 1916 roku. Bill, młody robotnik pracujący w jednej z hut w Chicago, podczas kłótni zabija przełożonego i decyduje się na ucieczkę na Zachód. Wraz z nim wyrusza jego młodsza siostra Linda i jej przyjaciółka Abby. Podróżują przez Amerykę wraz z tysiącami ludzi szukającymi pracy. Dojeżdżają do małego miasteczka, gdzie właściciel ogromnego rancza potrzebuje kilkuset sezonowych robotników na czas żniw i postanawiają tam zostać. Tak rozpoczyna się opowieść o wielkich marzeniach, namiętnościach niweczących szansę znalezienia spokojnej przystani, życiowych wyborach i trudnej młodości, przeżywanej w Ameryce tamtych lat. Doskonałe zdjęcia Nestora Almendrosa nagrodzone zostały Oscarem (znaczna część zdjęć została zrobiona podczas tzw. złotej godziny, czyli pory dnia godzinę po wschodzie oraz godzinę przed zachodem słońca, gdy emituje ono szczególnie atrakcyjne światło o dużej głębi, silnych kontrastach i złotym odcieniu), a nastrojową muzykę Ennio Morricone wyróżniono nagrodą BAFTA. Równorzędnym sukcesem była nagroda za najlepszą reżyserię dla Terrence’a Mallicka na MFF w Cannes.
Amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy urodzony w 1943 roku w Waco (Teksas) lub w Ottawie (Illinois) – źródła podają zamiennie oba miejsca. Jako dziecko często spędzał wakacje na farmie – echa tych doświadczeń można dostrzec w jego filmach. Ukończył filozofię na Harvardzie i zdał na studia doktoranckie do Magdalen College w Oxfordzie. Opuścił uczelnię przed obroną doktoratu (o Heideggerze), wrócił do Stanów Zjednoczonych i został dziennikarzem – jego artykuły pojawiały się w takich pismach, jak „Life”, „Newsweek” czy „The New Yorker”. Potem uczył filozofii w Massachusetts Institute of Technology, gdzie zapisał się również na kurs filmowy. W 1969 roku dostał się na studia do American Film Institute’s Center for Advanced Studies. Naukę opłacał, poprawiając scenariusze do takich filmów, jak Deadhead Miles (reż. Vernon Zimmerman), Brudny Harry (reż. Don Siegel) czy Jedźmy przed siebie (reż. Jack Nicholson). Po ukończeniu studiów dostał pierwszą pracę jako scenarzysta – napisał skrypt do filmu Z własnej kieszeni Stuarta Rosenberga z Paulem Newmanem i Lee Marvinem w rolach głównych. Po ukończeniu swojego drugiego filmu – Niebiańskich dni – przeniósł się do Francji, gdzie przez 20 lat mieszkał odcięty od świata filmowego. Wrócił dopiero w 1998 roku wraz z dziełem Cienka czerwona linia. Każdy jego film spotykał się z dużym uznaniem krytyki. Badlands zdobył główną nagrodę na festiwalu w San Sebastián, Niebiańskie dni – Złotą Palmę dla najlepszego reżysera w Cannes, Cienka czerwona linia – Złotego Niedźwiedzia w Berlinie i siedem nominacji do Oscara. Również jego najnowsze dzieło, Drzewo życia, nagrodzono Złotą Palmą na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes. Reżyser od lat konsekwentnie unika kontaktów z prasą (ostatniego wywiadu udzielił w latach 70.), nie promuje swoich filmów, nie odbiera nagród, trudno nawet znaleźć w internecie jego aktualne zdjęcie. Najnowsze dzieło amerykańskiego twórcy, roboczo nazywane Untitled Terrence Malick Project, jest obecnie na etapie postprodukcji.
1969 Lanton Mills (kr. m. / short)
1973 Badlands
1978 Niebiańskie dni / Days of Heaven
1998 Cienka czerwona linia / The Thin Red Line
2005 Podróż do Nowej Ziemi / The New World
2011 Drzewo życia / The Tree of Life