Wielkie plany, monumentalne obiekty, szlachetne materiały, lokalne inspiracje, zaszyte w formie idee. Doktryna socrealizmu, choć nie trwała długo, zostawiła po sobie w państwach bloku wschodniego sporo realizacji, które do dziś wzbudzają ambiwalentne uczucia. W filmie Dana Radu Mihaia odwiedzamy dziesięć założeń mieszkaniowych w Budapeszcie. Żadne nie zostało zrealizowane w pełni, lecz mimo to spełniają wiele z przypisywanych im zadań, jak np. zapewnienie nowoczesnego schronienia czy dobry dostępu do usług, przede wszystkim społeczno- i kulturotwórczych. Wraz z rozmówcami reżysera, zarówno zwykłymi mieszkańcami i mieszkankami, jak i architektami, historyczkami architektury czy antropologami, zaglądamy na podwórka, place zabaw i do mieszkań. Odkrywamy nie tylko dokumenty propagandowe, entuzjastycznie opisujące sukces każdego z „rosyjskich bloków”, ale też ukrywane przez lata fakty: o tym kto ostatecznie zamieszkiwał w nowych budynkach, dlaczego nie byli to robotnicy i jak naprawdę przebiegało ich powstawanie.
Wielość opowieści przedstawionych w tym obrazie oraz połączenie perspektywy specjalistycznej i użytkową pozwala na zobaczenie mniej znanej architektoniczno-urbanistycznej strony Bukaresztu, w którym w czasach okrutnego reżimu możliwe też było bliskie życie i tworzenie wspólnoty między budynkami.
Pokaz realizowany we współpracy z Rumuńskim Instytutem Kultury w Polsce.
Architekt i badacz architektury Łukasz Galusek w ramach komentarza do filmu Dziesięć kwartałów. Dziedzictwo Bukaresztu wprowadzi nas w kontekst zaszytych w architekturze idei i wartości socrealizmu. Tych, które wskazywane były tylko na papierze, ale i takich, które miały szansę realnie manifestować się w architekturze i urbanistyce okresu przełomu lat 40. i 50. XX wieku. Posłuchamy o genezie stylu oraz symbolice, jaką były nasycane ówczesne projekty, tworzone w duchu zapisów z doktryny, mającej sprzyjać budowie nowego, powojennego społeczeństwa w państwach bloku wschodniego. Przyjrzymy się narracjom, jakimi próbowano nakarmić społeczeństwo poprzez stawianie budowli i całych założeń w tym stylu w Polsce oraz Rumunii oraz dowiemy się, czy były między tymi dwoma krajami jakieś znaczące różnice we wdrażaniu planów w życie. Zweryfikujemy też, dla kogo w teorii, a dla kogo w praktyce budowano nowe, wysokojakościowe przestrzenie usytuowane blisko centrów miast i jakiego rodzaju usługi wspólne, mające wpływać na tworzenie nowej socjalistycznej wspólnoty, lokowano na nowych osiedlach.
Spotkanie realizowane we współpracy z Rumuńskim Instytutem Kultury w Polsce.