Szwajcarski duet reżyserski rusza do Indii „w momencie wielu światowych przewrotów i wstrząsów”, by poszukiwać wciąż aktualnych i możliwych do wdrożenia idei wspólnotowego życia. Brzmi znajomo? No cóż, po Beatlesach było takich wielu, ale nie każda i każdy wrócili z satysfakcją. Tym razem zaglądamy do miejsca ikonicznego. Czandigarh to miasto zaplanowane przez Le Corbusiera w latach 50. XX wieku dla 500 000 osób. Dziś jego populacja liczy niemal milion mieszkańców i mieszkanek. Problemy z jakimi się zmaga w obliczu rozrostu, zmian klimatycznych, ale i swojego wielkiego sukcesu jako „miasta szczęścia” charakterystyczne są dla wielu innych metropolii na całym świecie.
Czego możemy się nauczyć z jego historii, struktury, urbanistyki, wprowadzanych przez lata reguł, ale i traconych wraz z upływem czasu udogodnień? O tym opowiadają nam wciąż oczarowani swoim hajmatem, mimo upływu lat i zachodzących zmian (na lepsze i gorsze), mieszkańcy i mieszkanki: polityczka i edukatorka, aktywista, architekt oraz wiele osób twórczych, którym ta miejska utopia zawsze sprzyjała. Oprócz wspólnego odkrywania w różnorodnym, zaplanowanym jako organizm o symbiotycznych narządach mieście, podczas seansu poznamy rozwiązania o pozytywnym wpływie na codzienne życie i zaobserwujemy, jak przestrzeń może długofalowo sprzyjać kreatywności czy wspólnotowym zachowaniom.
Brzmi jak sen? Spokojnie, nie obędzie się bez ciemnych stron bycia ikoną!
Pokaz realizowany we współpracy z SARP Wrocław.
W trakcie dyskusji po filmie Czandigarh. Utopia Le Corbusiera porozmawiamy o tym, czego możemy dziś uczyć się od mniejszych i większych utopii oraz czy wytwarzanie nowych idei i projektów o takim charakterze ma dla nas jeszcze obecnie sens.
Zastanowimy się, czy przyglądanie się miejskim obszarom – założeniom projektowanym jako całościowe, oparte na mocnych ideowo, często nawet utopijnych koncepcjach – może nas inspirować, ale i przynosić konkretne rozwiązania dla problemów, z którymi zmagają się miasta współcześnie. Przyglądając się projektowi Chandigarhu, zarówno temu faktycznie zrealizowanemu przez Le Corbusiera, jak i pierwotnie planowanemu przez Macieja Nowickiego, przytoczymy także inne przykłady utopii – urbanistycznych czy społecznych (w których wytwarzanie fizycznej przestrzeni, takiej a nie innej architektury było istotnym elementem) – które wciąż funkcjonują i mają się dobrze. Sięgniemy również po takie, które albo nie zostały wdrożone w życie lub poniosły porażkę i przybliżymy, z czego mogło to wynikać. Historyczka sztuki i architektka Dorota Leśniak-Rychlak poprowadzi rozmowę z Urszulą Jabłońską, pisarką, autorką reportażu „Światy wzniesiemy nowe” o wspólnotach poszukujących lepszego jutra, Kacprem Kępińskim, krytykiem i badaczem architektury oraz Jerzym Łątką, architektem wierzącym w eksperymentalne projekty.
Dyskusja realizowana we współpracy z SARP Wrocław.