W epoce masowej produkcji dóbr jednorazowego użytku ta wyprawa do dzisiejszego Karaczi przypomina podróż w czasie. Prowadzi nas do miejsc, w których rzemieślnicy cierpliwie i z wielką maestrią wytwarzają rzeczy piękne. Wędrując po uliczkach, bazarach, warsztatach i lokalnych sklepikach, podglądamy pracę tradycyjnych farbiarzy, garncarzy czy hafciarek. Ale dostajemy coś więcej niż etnograficzny zapis. Pozbawiony słów, bogaty wizualnie poemat to zarazem filmowa medytacja wokół bogactwa pakistańskiej kultury przy oczyszczających dźwiękach sufickich mantr.