Wyróżniony na Berlinale Nagrodą Jury Ekumenicznego olśniewający film, który w jednym dniu, w jednym domu mieści cały wszechświat. Wydarzenia oglądamy z perspektywy siedmioletniej Sol, która trafia w sam środek nerwowych przygotowań do rodzinnej uroczystości. Ktoś pije za dużo, przypala się ciasto, kobieta z sąsiedztwa wypędza złe duchy, a pozornie niewinna wymiana zdań może sprowokować wybuch. Sol eksploruje pełen zakamarków dom, trochę się nudzi, trochę podsłuchuje i wyczekuje momentu, kiedy będzie mogła zobaczyć się z tatą. Z okruchów codzienności, ze sposobu, w jaki zagracony dom jest oświetlony, z dziecięcych obserwacji Meksykanka Lila Avilés buduje swój totem: filmowy mit, portret przodka, obraz łączący żywych z duchami. Intymna perspektywa niepostrzeżenie rozszerza się, a rodzinny chaos okazuje się – paradoksalnie – częścią większego porządku świata, w którym naturalnie następują po sobie czas życia i śmierci, czas burz i wyciszenia, a tragedie niszczą i wiążą jednocześnie.
[Małgorzata Sadowska]