Poruszający portret ukraińskiej rodziny żyjącej w strefie wojennej. Największą pasją, która łączy Annę i jej dzieci jest kino, a kręcenie filmów pomaga im przetrwać niepewny czas i przepracować traumę.
Anna mieszka w ukraińskim Donbasie i samotnie wychowuje czwórkę dzieci. Mimo niesprzyjającej sytuacji i niebezpieczeństwa związanego z działaniami wojennymi, kobieta stara się stworzyć dla swoich dzieci przestrzeń pełną ciepła i uśmiechu. Sposobem na ucieczkę od przerażającej rzeczywistości staje się kino. Wspólna pasja scala rodzinę, pomaga budować więzi, wyzwala kreatywność i umożliwia przeniesienie się w zupełnie inny świat. Okazuje się, że rejestrowanie historii swojej rodziny i swojego miasta staje się nie tylko procesem twórczym ale i terapeutycznym. „Ziemia jest niebieska jak pomarańcza” to przykład zaangażowanego społecznie kina dokumentalnego, to także przyczynek do refleksji na temat filmu jako narzędzia i medium, które może spełniać określone cele i role.