Trudno znaleźć drugiego francuskiego reżysera, który zmieniałby tematykę i stylistykę swoich filmów równie często, co François Ozon. W pokazywanym w konkursie głównym festiwalu w Cannes Wszystko poszło dobrze stawia na komediodramat, tematem czyniąc odchodzenie i decydowanie o swoim życiu (i śmierci).
85-letni André (błyskotliwy André Dussollier) doznaje udaru i kończy częściowo sparaliżowany w szpitalu. Przyzwyczajony do wygodnego i dynamicznego życia, nie wyobraża sobie bycia zależnym od innych. Prosi swoje córki (Sophie Marceau i Géraldine Pailhas) o zorganizowanie eutanazji, która jest możliwa w Szwajcarii. Kobiety godzą się pomóc upartemu ojcu, po cichu licząc, że ten odzyska głód życia i zmieni decyzję. Sukces filmu Ozona tkwi w świetnym scenariuszu – pozbawionym dydaktyzmu i ckliwości, pełnym humoru i rewelacyjnych dialogów. To także poruszający portret rodziny – wzajemnych relacji między solidarnym, wspierającym się rodzeństwem oraz niełatwych stosunków między dziećmi a rodzicami, niegdyś silnymi i dominującymi, teraz słabymi i skazanymi na opiekę innych.
Marcin Pieńkowski