Jauja to mityczna kraina obfitości i szczęścia. Przez wieki bram do niej szukały niezliczone ekspedycje, a legenda rozrastała się, obejmując coraz większe obszary do zbadania. Jedno jest pewne – ten, kto podejmie próbę dotarcia do raju na ziemi, zwykle gubi się po drodze. Lisandro Alonso, jeden z najbardziej radykalnych argentyńskich reżyserów, wspólnie z aktorem Viggo Mortensenem oraz współscenarzystą i poetą Fabiánem Casasem zbacza z drogi naturalizmu poetyckiego w stronę realizmu magicznego. W 1882 roku, podczas patagońskiej konkwisty, zatrudniony przez armię duński kapitan Gunnar Dinesen wykonuje na pustyni prace inżynieryjne. Jego 15-letnia córka Ingeborg zakochuje się i ucieka z młodym żołnierzem. Ojciec wyrusza na poszukiwania. Pustynia staje się sceną, na której mijają się ludzie, zwierzęta i duchy, do głosu dochodzą sprzeczne interesy zbiorowości, jednostek i światów. W minimalistycznych, statycznych kadrach Alonso zamyka rozpaczliwą walkę człowieka uwięzionego w ryzach historii i własnych pragnień.

(Agnieszka Szeffel, MFF T-Mobile Nowe Horyzonty 2014)