Justine wychodzi za mąż. Nie umie się jednak odnaleźć w roli szczęśliwej panny młodej. Suknia ślubna jej ciąży, goście, a nawet mężczyzna, z którym ma spędzić resztę życia, irytują ją i onieśmielają. Toast wygłoszony przez kostyczną matkę - "Cieszcie się! Póki możecie..." - też nie dodaje dziewczynie otuchy. Tego wesela nie uratuje nawet Udo Kier jako diaboliczny wedding planner. Trudno jednak świętować, gdy Ziemię najprawdopodobniej czeka kataklizm. Według ustaleń astronomów wkrótce może dojść do zderzenia z planetą o nazwie Melancholia. Tylko reżyser tak nieprzewidywalny jak Lars von Trier mógł wpaść na pomysł połączenia ślubnej katastrofy z kinem apokaliptycznym, w którym od efektów specjalnych istotniejsza jest psychologia postaci. Reżyser w oryginalny sposób przedstawia dychotomię "rozum - emocje". W Melancholii ostoją rozsądku paradoksalnie okazuje się Justine (dojrzała, stonowana rola Kirsten Dunst), samotna, pogrążona w depresji dziewczyna, która wyparła się życia jeszcze przed końcem świata. Z dystansu obserwuje szamotaninę swojej siostry, matki i żony niemogącej się pogodzić z utratą wszystkiego. To właśnie Justine poprowadzi ją na spotkanie z ostatecznością.
Mariusz Mikliński
Duński reżyser filmowy uznawany za jednego z najważniejszych współczesnych twórców kina autorskiego. W 1984 roku zadebiutował Elementem zbrodni. W 1995 roku z Thomasem Vinterbergiem opublikował manifest artystyczny Dogma 95, który postulował powrót do realizmu w kinie. Zrealizowanym w 1996 roku dramatem Przełamując fale otworzył trylogię Złotego serca, które uzupełnili Idioci i Tańcząc w ciemnościach. Zdobywca wielu nagród, w tym Złotej Palmy, Grand Prix i Nagrody Jury na festiwalu w Cannes. Obecnie przygotowuje anglojęzyczny thriller o seryjnym mordercy.
1984 Element zbrodni
1987 Epidemia
1991 Europa
1996 Przełamując fale
1998 Idioci
2003 Dogville
2009 Antychryst
2013 Nimfomanka