To jeden z najbardziej wysmakowanych, ale i wymagających filmów Dereka Jarmana. Liryczny, wizualny kontrapunkt do czytanych z offu przez Judi Dench sonetów Williama Szekspira. Same sonety nadal stanowią dla interpretatorów twórczości dramaturga zagadkę – kto był ich adresatem? Czy były pisane dla mężczyzny czy kobiety? Jarman wykorzystuje tę niejednoznaczność, wiążąc tekst poetycki z oniryczną, homoerotyczną fantazją. Anielskie rozmowy to także niezwykły eksperyment estetyczny – reżyser połączył tu techniki filmowe i wideo, przekopiowywał obraz z taśmy Super-8 na wideo, potem na taśmę 35 mm. Dzięki temu kadry mają szczególną, ziarnistą fakturę, a sam film pulsuje obrazami ujawniającymi przede wszystkim malarską i fotograficzną wrażliwość Jarmana. Rozświetlone ciała, postindustrialne pejzaże, natura – wszystko to łączy się w nostalgiczną, hipnotyczną opowieść o miłości.
Karolina Kosińska
Urodzony w 1942 roku w Northwood w Wielkiej Brytanii. Ikona kina queer i kontrkultury, artysta i aktywista. Ceniony scenograf (m.in. Diabły Kena Russella), twórca eksperymentalnych filmów na taśmie Super-8, wytrawny ogrodnik. W pełnym metrażu zadebiutował w 1976 roku Sebastianem – gejowską interpretacją legendy o świętym. Homoseksualne wątki wyszukiwał w literaturze (Szekspirowskie Anielskie rozmowy), w życiorysach postaci historycznych (Edward II) i przedstawicieli świata kultury (Wittgenstein). Połączenie niepowtarzalnej queerowej estetyki i punkowego, anarchizującego przesłania było dla Jarmana elementem sprzeciwu wobec konserwatywnej rzeczywistości. Zmarł na AIDS w roku 1994. Bohater retrospektywy podczas trzeciej edycji MFF Nowe Horyzonty.
1976 Sebastian / Sebastiane
1979 Burza / The Tempest
1986 Anielskie rozmowy / The Angelic Conversation
1993 Wittgenstein
1993 Blue