Koniec roku szkolnego w prowincjonalnym polskim mieście. Dla dwunastoletniej Gabrysi to ostatnia szansa, by wyjawić koledze z klasy, że jest w nim zakochana. Dziewczynka aranżuje sekretne spotkanie i szantażem zmusza chłopca, żeby się na nie stawił. Ale to, co miało być intymną rozmową, wymyka się spod kontroli i wiedzie do nieoczekiwanych rezultatów. Film stawia pytanie o przyczyny zbrodni popełnianych przez dzieci i podaje w wątpliwość czy w ogóle istnieje na nie odpowiedź.
Zrealizowane w skandynawskim duchu, inspirowane prawdziwymi wydarzeniami studium dziecięcej psychopatii, ale też chłodna obserwacja prowincjonalnej nudy, jakże żyznego gruntu dla kiełkujących patologii. Pośród wielu stawianych przez reżysera pytań większość pozostaje otwarta. Najbardziej sugestywnym narzędziem, jakie stosuje Kowalski jest dystans spojrzenia. Lakoniczne, przemyślane, ale bije jak obuchem.
Anna Tatarska, "Co Jest Grane 24"