Romantyczny wyjazd do odosobnionej chatki szybko traci aurę niewinnej eskapady, kiedy poczucie bezpieczeństwa zaczyna pękać od środka. Osgood Perkins, konsekwentnie rozwijający swoją wizję horroru opartego na psychologii i atmosferze, prowadzi narrację ku przestrzeni, w której zagrożenie pozostaje nieuchwytne, a napięcie narasta w ciszy i drobnych przesunięciach codzienności. Gdy Liz zostaje sama, film skupia się na jej doświadczeniu izolacji, niepewności i konfrontacji z czymś, co wymyka się racjonalnemu porządkowi. Perkins buduje grozę raczej przez sugestię niż dosłowność, stawiając na rytm, dźwięk i klaustrofobiczne kadry. To horror, który interesuje się tym, jak łatwo uruchomić lęk, kiedy znikają świadkowie i znane punkty odniesienia. (Bezpieczne miejsce)
Biografia zapisana w tonacji molowej, skupiona na tych momentach, które zwykle nie trafiają do oficjalnych legend. Mike, weteran wojny w Wietnamie wychodzący z alkoholizmu, gra covery Neila Diamonda po godzinach pracy w warsztacie, traktując muzykę jak stały punkt dnia, a nie obietnicę sukcesu. Spotkanie z Claire szybko przeradza się we wspólny projekt, który rozwija się równolegle na scenie i poza nią, bez fajerwerków i bez złudzeń co do przyszłości. Brewer z uwagą przygląda się relacji dwojga ludzi, którzy próbują poukładać codzienność wokół wspólnego grania. To film o dojrzałej pasji, która nie potrzebuje wielkiej publiczności, by miała sens. (Song Sung Blue)
Dokument Jereme’a Watta przesuwa punkt ciężkości z turystycznej fantazji o „zdobywaniu” Everestu na perspektywę tych, bez których żadna wyprawa nie doszłaby do skutku. Kamera podąża za Szerpami, dla których Czomolungma, Bogini Matka Ziemia, pozostaje przestrzenią sacrum wymagającą szacunku i odpowiedzialności. Centralną postacią filmu jest Mingma Tsiri Sherpa, doświadczony himalaista i buddysta, który decyduje się na jeszcze jedną wyprawę, by oczyścić górę z ciał wspinaczy pozostawionych na jej zboczach. Watt z drobiazgową uważnością rekonstruuje drogę na szczyt, pokazując zarówno fizyczny wysiłek, jak i kulturowy ciężar tej misji. To opowieść o pamięci, etyce i granicach ludzkiej ambicji, zapisana w obrazach równie pięknych, co niepokojących. (Ciemna strona Mount Everest)