Film Marca Rothermunda, znanego m.in. jako reżyser Sophie Scholl - ostatnie dni, powstał w oparciu o bestsellerową książkę holenderskiej studentki Sophie van der Stap, która w 2005 roku zachorowała na bardzo rzadką odmianę raka płuc. Swoją niecodzienną walkę z chorobą opisywała na blogu, który później, już po szczęśliwym zakończeniu chemioterapii, wydała w formie pamiętnika.

Kiedy bohaterka poznaje diagnozę i dowiaduje się, że ma 50% szans na wyleczenie, postanawia stawić czoła chorobie. Zanim ta pozbawi ją włosów i sił urządza sesję fotograficzną, chcąc zatrzymać w kadrze swoją wyjątkową urodę. Skutki chemioterapii są jednak coraz bardziej widoczne, odbija się ona także na psychice Sophie. Kiedy jej najbliższa przyjaciółka, scenografka przy okazji odwiedzin w szpitalu, zamiast pełnej życia młodej dziewczyny, widzi pogrążoną w depresji pacjentkę, postanawia działać. Zabiera ją do wyjątkowego sklepu z perukami, aby wybrała coś dla siebie. Sophie zamiast jednej kupuje dziewięć i kreuje przy ich pomocy swoje nowe wizerunki. W szpitalu karnie poddaje się obowiązkowej terapii, jednak w wolnych chwilach jako blondwłosa Pam podróżuje z przyjaciółmi, jako Daisy rzuca się w wir szalonych imprez, zaś będąc rudowłosą, romantyczną Sue podrywa mężczyzn... Życie Sophie nie koncentruje się już tylko na chorobie, ekscytujący eksperyment, w którym uczestniczy, spycha ją na dalszy plan.

Filmy, który podejmują temat walki z nowotworem, zwykle są zapisem strachu, bólu i sporadycznie pojawiających się momentów nadziei na wyleczenie. Dziś jestem blondynką obok cierpienia i strachu pokazuje pełne radości życie, którego nawet choroba nie jest w stanie pokonać. Marc Rothermund zmierzył się z trudnym tematem i wyszedł z tej potyczki zwycięsko. Podobnie jak jego główna bohaterka