Marc zostaje właśnie mianowany dyrektorem wielkiego europejskiego banku inwestycyjnego. Na początek żąda dla siebie większych przywilejów, chciałby zarabiać więcej niż „nędzne” 1,8 miliona euro rocznie. Według niego dopiero duże pieniądze sprawiają, że ludzie nabierają szacunku. Marc chce zmieniać styl zarządzania bankiem, ale akceptuje bez zastrzeżeń korporacyjną etykę. Rzuca się w wir nowych obowiązków. Jednym z jego pierwszych posunięć jest zorganizowanie wideokonferencji z udziałem dyrektorów i szeregowych pracowników. Marc obiecuje brać pod uwagę ich głos w zarządzaniu firmą, pracownicy przyjmują tę deklarację z entuzjazmem. Za zamkniętymi drzwiami okazuje się, że był to tylko cyniczny sposób na zdobycie poparcia pracowników niższego szczebla.

Zdjęcia Erica Gautiera wzmacniają solidne wartości tego thrillera, którego złożona intryga odsłania się powoli w toku opowiadania. Eksperymenty Costy-Gavrasa się udają, a film tętni emocjami. Nie mówi nam ani więcej, ani mniej niż to, co możemy przeczytać w gazetach, ale mówi to bardzo efektownie.

David D'Arcy, “Screen Daily”