Utrzymana w mrocznej atmosferze powolnego rozpadu, medytacja nad agonią świata. Jak przekonuje sam reżyser - ostatni film w jego karierze. Scenariusz napisał jak zwykle ze swoim przyjacielem, pisarzem László Krasznahorkaiem.
Punktem wyjścia Konia turyńskiego jest anegdota o Fryderyku Nietzschem, który w 1889 roku pochylił się nad losem konia, bitego przez chłopa przy drodze. Filozof obejmuje konia za szyję i płacząc, popada w obłęd, który na zawsze oddzieli go od świata. Co stało się z koniem? - pytają Tarr i Krasznahorkai. Podkreślają, że to właśnie Nietzsche był dla nich źródłem inspiracji. Do niego nawiązuje m.in. obecna w filmie koncepcja czasu jako zamkniętego koła. W swym ostatnim dziele Tarr zawarł wszystko, co zawsze składało się na jego charakterystyczny styl: niechęć do słów, czarno-biały obraz, powolne tempo. Każdy element jest tu skrajnie minimalistyczny. Akcja rozgrywa się w ciągu sześciu dni w ciemnej, wiejskiej chacie, a całość układa się w spójną, przytłaczającą wizję końca świata.
Węgierski filmowiec urodzony w 1955 roku. Zaczął kręcić amatorskie filmy w wieku 16 lat. Jego debiut, Ognisko zapalne, to socrealistyczny obraz inspirowany filmami Johna Cassavetesa. W drugiej połowie lat 80. Tarr przeszedł od surowych zbliżeń do bardziej abstrakcyjnych obrazów. Reżyser odszedł od ponurego realizmu i przyjął bardziej metafizyczne spojrzenie. Nad swoim arcydziełem – Szatańskim tangiem – pracował ponad siedem lat. Film miał premierę w 1994 roku i zdobył uznanie na całym świecie.
1979 Ognisko zapalne / Családi tüzfészek / Family Nest
1982 Ludzie z prefabrykatów / Panelkapcsolat / The Prefab People
1988 Potępiony / Kárhozat / Damnation
1994 Szatańskie tango / Sátántangó / Satan’s Tango
2000 Harmonie Wercmeistera / Werckmeister harmóniák / Werckmeister Harmonies
2007 Człowiek z Londynu / A Londoni férfi / The Man from London
2011 Koń turyński / A torinói ló / The Turin Horse