W Time wypracowany przez lata styl Kima Ki-duka został poddany lekkiemu liftingowi. Przestrzeń, dotychczas zaanektowana przez ciszę, wypełniła się potokami dialogów, a zarzucana koreańskiemu twórcy hermetyczność wizji ustąpiła miejsca rzadko spotykanej przystępności. Mimo wszystko reżyser wciąż nie stracił wyrazistego charakteru pisma. W Time Kim Ki-duk uprawia ostrą krytykę współczesnej cywilizacji opętanej kultem nowości, perfekcji i pięknego ciała. Według reżysera w takich warunkach coraz trudniejsze staje się budowanie stabilnych relacji międzyludzkich. Na ciężką próbę zostaje wystawiony również związek bohaterów filmu. Młoda kobieta See-hee utwierdza się w przekonaniu, że przestała pociągać fizycznie swojego partnera. Pewnego dnia decyduje się uciec od niego i poddać radykalnej operacji plastycznej, by niespodziewanie powrócić do życia Ji-woo jako zupełnie inna osoba. Choć oparty na takim koncepcie fabularnym Time pozostaje mocno osadzony w realiach współczesnej Korei, jednocześnie ma w sobie baśniową uniwersalność. Umowny charakter opowiadanej historii pozwala reżyserowi na poetycką zadumę nad istotą miłości i ewolucją uczuć pod wpływem mijającego czasu.

Piotr Czerkawski