Samarytanka rozpoczyna się jak koreańska wersja Galerianek, by nieoczekiwanie skręcić w stronę metafizycznej przypowieści. W jednym ze swych najbardziej ekscentrycznych filmów Kim Ki-duk bada związki cielesności i mistycyzmu, a także każe tytułowej bohaterce potraktować seks jako formę odkupienia win. Tematyczne bogactwo koreański reżyser wpisuje w historię dwóch nastolatek, które z banalnej motywacji finansowej zaczynają oddawać się prostytucji. Podczas gdy Jae-Young zaspokaja potrzeby klientów, Yeo-Jin dba o jej bezpieczeństwo i zarobki. Pewnego dnia dziewczyna zapomina poinformować swojej koleżanki o policyjnej łapance, a Jae-Young umiera w wyniku obrażeń poniesionych przy próbie ucieczki. W ramach narzuconej przez siebie samą pokuty Yeo-Jin postanawia odwiedzać dawnych klientów koleżanki, zwracać im pieniądze i samej oddawać się za darmo. Dziwne zachowanie dziewczyny ściąga na nią gniew ojca i wzbogaca film Kima Ki-duka o jeszcze jeden kontekst, obecny w niemal całej twórczości reżysera. Samarytanka staje się przejmującą opowieścią o seksualnym dojrzewaniu jako świadectwie z trudem zaakceptowanej przez otoczenie emancypacji.

Piotr Czerkawski