Rok z życia rodziny, w której rodzice decydują się na separację. Anna i Magnus mają trójkę dzieci i psa – rozstali się, chociaż wciąż spędzają ze sobą czas, sklejając nową rzeczywistość.
Nowy film Hlynura Pálmasona zadebiutował w pozakonkursowej sekcji festiwalu w Cannes – Première. Intymna, ale pełna rozmachu, czuła i szydercza, slapstikowa i oniryczna, melancholijna i wrażliwa na najdrobniejsze przejawy piękna – Miłość, która zostaje jest zaskakującą hybrydą emocji i stylów. Opowiadając o rozpadzie pewnej rodziny, Pálmason brawurowo odmalowuje życiowe bardo, w jakim znajdują się bohaterowie: małżeństwo i ich trójka dzieci. Magnus jest marynarzem na statkach rybackich, Anna to artystka marząca o przełomie w karierze. Każde z nich na własną rękę próbuje posklejać potrzaskaną rodzinę, ale to Magnus czuje się tym wyrzuconym za burtę. Ten przejmujący, smutny i nieodparcie śmieszny film jest zarazem jednym z najwspanialszych hołdów złożonych miłości, jakie stworzyło kino.
Fotograf, filmowiec i malarz. Z pochodzenia Islandczyk, ukończył szkołę filmową w Kopenhadze. W 2017 roku zadebiutował w pełnym metrażu filmem Zimowi bracia, który spotkał się z gorącym przyjęciem na wielu festiwalach: w Locarno (m.in. nagroda dla najlepszego aktora), Toronto, na Camerimage (najlepszy debiut operatorski) i we Wrocławiu (Nagroda FIPRESCI). Został też uznany za najlepszą duńską produkcję. Do realizacji Białego, białego dnia Pálmasona zainspirowała seria własnych fotografii pt. A White Day.