Ostatnia część Trylogii życia to hołd dla wieloznacznych i nierzadko upojnych Baśni z tysiąca i jednej nocy. Nakręcony w plenerach i miastach Jemenu, Iranu, Nepalu, Erytrei i Etiopii film łączy autentyzm lokacji z meandrującą, szkatułkową fabułą. Płynnie przechodzimy od jednej opowieści do drugiej, niczym goście zwiedzający kolejne komnaty z arabskich snów. Aktorzy, często nieprofesjonalni, wcielają się w szereg postaci – m.in. niewolnicę Zumurrud, ubogiego chłopca Nur-ad-Dina, beztroskiego i nieczułego Aziza – zamieszkujących świat okrutny i demoniczny, ale też rozkosznie witalny, wypełniony nagością i nieskrępowaną seksualnością.
Pasolini unika egzotyzacji na rzecz szukania połączeń między głęboką przeszłością a teraźniejszością: w plenerach, architekturze, sztuce i ludzkich twarzach. Zawieszony między europejskim spojrzeniem a etnograficzną fascynacją obcymi kulturami, Kwiat… to liryczna fantazja o młodości, miłości i radościach, jakie potrafią towarzyszyć cielesnym uciechom.
[Źródło: Sebastian Smoliński]