Stroszek to opowieść o trzech osobach należących do wspólnej kategorii społecznych wyrzutków. Alkoholik Bruno Stroszek wraca na niechcianą wolność z berlińskiego więzienia. Za murami czeka na niego prostytutka Ewa. Trzecią osobą jest sąsiad Scheitz, ekscentryczny staruszek prowadzący domowe badania nad zwierzęcym magnetyzmem. We troje decydują się na wspólny wyjazd do Ameryki, w celu odnalezienia nowego lepszego życia. W Painsfield, w stanie Wisconsin, odnajdują na chwilę swój upragniony świat. Ale marzenie Bruna o wolności i szczęściu nie spełnia się. Zamiast przebywać z ludźmi ma do czynienia z maszynami, a brak znajomości języka powoduje, że porozumienie z otoczeniem jest wręcz niemożliwe.
Postać tytułowa, wzorowana jest na autentycznych faktach z życiorysu jej odtwórcy Bruna S., który 22 lata swego życia spędził w zamkniętych zakładach dla umysłowo chorych i w więzieniach. Dla Bruna była to kolejna, po Kasparze Hauserze rola którą udowodnił, że jest jednym z najbardziej niezwykłych i przejmujących aktorów współczesnych.
[Źródło: Stowarzyszenie Filmowców Polskich]
urodził się 17 stycznia 1975 roku we Wrocławiu. To polski pisarz, felietonista, a także aktor niezawodowy. Pierwszą książką pisarza jest zbiór opowiadań „Copyright” wydany w 2001 roku. Popularność Witkowskiego wzrosła po wydaniu powieści „Lubiewo”. Zyskała ona status bestselleru i stała się kultowa wśród odbiorców młodego pokolenia. Swoją pozycję w świecie literackim ugruntował za sprawą kolejnych powieści, m.in. "Barbary Radziwiłłówny z Jaworzna-Szczakowej", "Drwala" i "Wymazanego".
Właściwie Werner Herzog Stipetić, urodzony w 1942 roku, niemiecki reżyser filmowy, teatralny i operowy. Zdobywca Grand Prix i nagrody za reżyserię w Cannes (Zagadka Kaspara Hausera, 1974), laureat Smoka Smoków na Krakowskim Festiwalu Filmowym, nominowany do Złotego Lwa, Oscara i Złotego Niedźwiedzia. Jeden z najwybitniejszych żyjących artystów kina. Jego długoletnia współpraca z Klausem Kinskim zaowocowała takimi filmami jak Fitzcarraldo, Aguirre, gniew boży czy Nosferatu wampir. Równie dobrze czuje się na gruncie kina fabularnego, jak i w dokumencie. W obu formach poszukuje „ekstatycznej prawdy” – manifestacji rzeczywistości, którą można ukazać dzięki wykorzystaniu środków filmowych. Zaciekły wróg nagich faktów i cinéma-vérité.
.
1962 Herakles / Hercules
1972 Aguirre, gniew boży / Aguirre, der zorn gottes / Aguirre, the Wrath of God
1974 Zagadka Kaspara Hausera / Jeder für sich und Gott gegen alle / Every Man for Himself and God Against All
1977 Stroszek
1978 Nosferatu wampir / Nosferatu: Phantom der Nacht / Nosferatu the Vampyre
1979 Woyzeck
1982 Fitzcarraldo
1984 Tam, gdzie śnią zielone mrówki / Wo die grünen Ameisen träumen / Where the Green Ants Dream
1987 Cobra Verde
2007 Spotkania na krańcach świata / Encounters at the End of the World (dok. / doc.)