Nagrodzony Oscarem w 1962 roku dla najlepszego filmu zagranicznego Jak w zwierciadle określił wówczas Bergman jako swoje dzieło najbardziej osobiste. Tytuł filmu został zaczerpnięty z Biblii, gdzie czytamy: Teraz widzimy jak w zwierciadle, a wonczas - twarzą w twarz. Teraz poznaję tylko częściami, wonczas poznam i sam będę poznany. Dla Bergmana sprawą najważniejszą jest możliwość znalezienia czynnika jednoczącego ludzi, ułatwiającego im porozumienie, by mogli ujrzeć się takimi, jakimi są w istocie, a nie w wypaczonym przez lustro odbiciu. Dla reżysera czynnikiem tym wydaje się być jedno - Miłość. Obrazuje to na przykładzie skomplikowanych portretów psychologicznych i relacji między Karin, młodą kobietą chorą na schizofrenię, mieszkającą na odosobnionej wyspie na Bałtyku z mężem - lekarzem, ojcem - popularnym powieściopisarzem i przeżywającym problemy wieku dojrzewania bratem. Atmosferę filmu, z jego symboliką i metaforyką, znakomicie podkreślają doskonałe zdjęcia Svena Nykvista, stałego współpracownika Bergmana. Film ten uważa się za pierwszą część trylogii, na którą składają się poza tym Goście Wieczerzy Pańskiej i Milczenie.
[Źródło: Filmoteka Narodowa]
Ingmar Bergman
Urodził się w 1918 r., zmarł w 2007. Jeden z wielkich nieobecnych mistrzów europejskiego kina. Szwedzki reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny. Zrealizował 62 filmy, w większości oparte o własny scenariusz oraz ponad 170 sztuk teatralnych. Współpracował z gronem słynnych aktorów, m,in. Liv Ullmann, Bibi Andersson i Maxem von Sydow. W swoich filmach nie obawiał się najtrudniejszych tematów - poczucia życiowej klęski, obawy przed śmierci, choroby, zdrady, szaleństwa. Był aktywny zawodowo przez ponad sześć dekad.
Wybrana filmografia:
1957 Tam, gdzie rosną poziomki / Smultronstället / The Wild Strawberries
1966 Persona
1972 Szepty i krzyki / Viskningar och rop / Cries and Whispers
1978 Jesienna Sonata / Höstsonaten / Autumn Sonata
1982 Fanny i Aleksander / Fanny och Alexander / Fanny and Aleksander
2003 Sarabanda / Sarabande