Krew dla Draculi to wspaniały i jednocześnie dziwny horror Paula Morrissey’a, bliskiego współpracownika Andy’ego Warhola. Słynny wampir ma tu twarz i zabójczą wymowę legendarnego niemieckiego aktora Udo Kiera. W jego wydaniu Dracula to werterowski typ, który dramatycznie kaszle i we wszystkim polega na Antonie, swym wiernym lokaju. To właśnie sługa wpada na pomysł, jak przywrócić policzkom hrabiego nieco rumieńca: Dracula musi pojechać do Włoch i tam zażyć świeżego powietrza oraz krwi dziewic. Włoska wieś jest malownicza, a w pobliżu hrabiego mieszka zubożała arystokratyczna rodzina z czterema córkami. Niestety, problem ich dziewictwa został już rozwiązany przez posągowego gajowego (ikona kontrkultury Joe Dallesandro).
Przygotujcie się na liczne sceny bezpruderyjnego seksu i mieszkankę akcentów tak obezwładniającą, że śmierć z rąk Draculi wyda wam się najlepszym rozwiązaniem. Bądźcie też gotowi na silny powiew kultu. Krew dla Draculi to film-ikona, jest pełen wdzięku i urzeka dość przewrotnym poczuciem humoru twórców. Młody Udo Kier wspaniale wypada jako próżny wampir-hipochondryk, który drży jedynie przed swoim zaskakująco władczym służącym.
Paul Morrissey wyreżyserował Krew dla Draculi we Włoszech, po rozmowie z Romanem Polańskim, który podsunął mu pomysł realizacji filmu 3D o Potworze Frankensteina. Morrissey zaczął więc zdjęcia do dwóch projektów: Flesh for Frankenstein i właśnie do Krwi dla Draculi. Polski reżyser miga nawet na dalekim czwartym planie tego drugiego filmu. Po prostu nie mrugajcie na scenie w tawernie.
Film sygnowany jest nazwiskiem Andy’ego Warhola, a wspomniany już Joe Dallesandro to jedna z największych legend kina okresu rewolucji seksualnej. Wstrząsająco przystojny przyjmował role męskich prostytutek oraz wyrzutków i stał się ikoną LGBT+. Niedawno wrócił z emerytury i wystąpił w filmie Babilon.
[Marta Górna z „Górna Ogląda” dla Kultowych Klasyków]
Urodzony w Nowym Jorku w 1938 roku amerykański reżyser, scenarzysta i operator. Studiował literaturę na Uniwersytecie Fordham. Na początku lat 60., po pobycie w wojsku i pracy w firmie ubezpieczeniowej oraz jako pracownik socjalny, zaczął realizować krótkie filmy niezależne. W 1965 roku został przedstawiony Andy’emu Warholowi. Od tego momentu rozpoczęła się ich twórcza współpraca. Morrisey nie tylko był reżyserem w Warholowskiej Fabryce, ale też pełnił tam funkcję menedżera. Wespół z Anthonym M. Dawsonem (właśc. Antonio Margheriti), znanym włoskim reżyserem kina gatunkowego, nakręcił horrory Krew dla Draculi oraz Ciało dla Frankensteina, w których główną rolę zagrał Udo Kier. W 1998 roku na Festiwalu Filmów Undergroundowych w Chicago otrzymał nagrodę im. Jacka Smitha za całokształt twórczości.
1966 Chelsea Girls (co-dir.)
1968 The Loves of Ondine (co-dir.)
1971 Women in Revolt (co-dir.)
1972 Tęsknię za Sonją Henie / Nedostaje mi Sonja Henie / I Miss Sonia Henie (co-dir)
1973 Ciało dla Frankensteina / Flesh for Frankenstein (co-dir.)
1974 Krew dla Draculi / Blood for Dracula (co-dir.)
1988 Kolec Bensonhursta / Spike of Bensonhurst
2005 Veruschka – życie dla kamery / Veruschka – Die Inszenierung (m)eines Körpers (co-dir., doc.)