Adela Castro to kobieta w średnim wieku, która mieszka samotnie w małym miasteczku na prowincji. Towarzyszy jej młoda służąca Isabel, do której Adela w pewnym momencie zaczyna czuć coś więcej niż opiekuńczą sympatię. Kryzys tożsamościowy głównej bohaterki jest porównany w sposób symboliczny do przełomowego momentu, w którym znalazła się Hiszpania w latach 70. i czasów schyłku reżimu frankistowskiego. Jaime de Armiñán nominowany za ten film do Oscara wykorzystuje słabnącą rolę cenzury, żeby uchwycić wątpliwości związane z szukaniem tożsamości, próbą wyzwolenia się z narzucanych schematów oraz odkrywaniem własnej seksualności.
Film wyprzedzający epokę, który wzbudził ogromne kontrowersje wśród ówczesnej krytyki, jednak oglądany po latach nadal frapuje i zastanawia. Wszelkie skojarzenia z kluczowymi motywami późniejszych filmów Pedro Almodóvara – w pełni uzasadnione.