W 1970 roku Luchino Visconti szukał w różnych krajach młodego chłopca, który mógłby wcielić się w rolę Tadzia w ekranizacji Śmierci w Wenecji Tomasza Manna. Po castingu w Sztokholmie angaż otrzymał 15-letni Björn Andresen. Visconti okrzyknął go „najpiękniejszym chłopcem na świecie”. Ten przydomek przykleił się do Björna na resztę życia i stał się jego przekleństwem. Film ukazuje kulisy powstania legendarnego dzieła oraz odsłania struktury władzy w przemyśle filmowym i proces wykorzystywania słabszych, który dzisiaj szerzej dyskutuje się dzięki ruchowi #meto.