Melodramat, jaki mógł nakręcić tylko Béla Tarr. Gęsty i duszny jak atmosfera w barze Titanik, w którym rozgrywa się duża część akcji tego filmu, jednego z najważniejszych w dorobku węgierskiego mistrza. W tonącym w zimnym deszczu i błocie mieście widmie śledzimy losy bohaterów uwikłanych w trójkąt miłosny. On nieszczęśliwie kocha się w piosenkarce. Ona marzy o ucieczce z prowincji i prawdziwej karierze. Jej mąż zostaje wmieszany w nielegalne interesy. Czerpiącym z ikonografii kina noir Potępieniem Béla Tarr rozpoczął długoletnią współpracę z cenionym pisarzem László Krasznahorkaiem, która w późniejszych latach przyniosła m.in. takie arcydzieła jak Szatańskie tango czy Koń turyński. To także pierwszy film, w którym uformował się rozpoznawalny styl Węgra. Po latach długie, nastrojowe ujęcia w czerni i bieli, a także zamiłowanie do postindustrialnego krajobrazu i posępnych bohaterów przygniecionych życiem staną się znakiem charakterystycznym kina Tarra.
Węgierski filmowiec urodzony w 1955 roku. Zaczął kręcić amatorskie filmy w wieku 16 lat. Jego debiut, Ognisko zapalne, to socrealistyczny obraz inspirowany filmami Johna Cassavetesa. W drugiej połowie lat 80. Tarr przeszedł od surowych zbliżeń do bardziej abstrakcyjnych obrazów. Reżyser odszedł od ponurego realizmu i przyjął bardziej metafizyczne spojrzenie. Nad swoim arcydziełem – Szatańskim tangiem – pracował ponad siedem lat. Film miał premierę w 1994 roku i zdobył uznanie na całym świecie.
1979 Ognisko zapalne / Családi tüzfészek / Family Nest
1982 Ludzie z prefabrykatów / Panelkapcsolat / The Prefab People
1994 Szatańskie tango / Sátántangó / Satan’s Tango
2000 Harmonie Wercmeistera / Werckmeister harmóniák / Werckmeister Harmonies
2007 Człowiek z Londynu / A Londoni férfi / The Man from London
2011 Koń turyński / A torinói ló / The Turin Horse