Ines Conradi pracuje jako doradca biznesowy dla niemieckich inwestorów w Bukareszcie. Poznajemy ją podczas jednej z nielicznych wizyt w rodzinnym domu, kiedy w przepisowym korporacyjnym kostiumie i z przyklejonym do ucha telefonem próbuje zdystansować się od codziennych problemów. Ojciec wyczuwa, że pod pozornym zaangażowaniem w sprawy zawodowe, córka skrywa swoje nieszczęśliwe życie. Postanawia zbadać, co jest tego przyczyną i składa jej niezapowiedzianą wizytę w Rumunii.
Wywodzący się z hippisowskiego pokolenia ’68 i obdarzony nieprzeciętnym poczuciem humoru Winfried najpierw bacznie obserwuje córkę oraz jej korporacyjnych współpracowników, po czym w niekonwencjonalny sposób wkracza do jej biznesowego świata, aby ją uratować. W niezbyt twarzowej peruce, z teatralną sztuczną szczęką i w wymiętym garniturze, jako tytułowy Toni Erdmann, pojawia się na nieformalnych biznesowych spotkaniach i zależnie od okoliczności odgrywa różne role: personalnego doradcy, pracownika niemieckiej ambasady lub ważnego inwestora. Jego dowcip i nonszalancja odnoszą większy skutek w nawiązywaniu pożądanych znajomości, niż wymuszone zabiegi Ines. Na starannie wypracowanym wizerunku córki pojawia się pierwsza rysa.
Toni Erdmann, pokazany premierowo na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes, został doskonale przyjęty przez międzynarodową krytykę i otrzymał jej nagrodę. Maren Ade, znana w Polsce z filmu Wszyscy inni, nadała mu komediową formę, aby zadziałał na widza podobnie, jak jego bohater na biznesowe środowisko, w którym się znalazł. Śmieszny kostium obnażył prawdziwe problemy uzależnionego o ekonomicznych wyników świata i pokazał jego tragiczny absurd.
Reżyserka, scenarzystka i producentka. Urodziła się w Karlsruhe w 1976 roku. W 1998 roku rozpoczęła studia w University of Television & Film w Monachium. W 2000 roku napisała scenariusz i wyreżyserowała swój pierwszy krótki metraż - Ebene 9, premierowo pokazany na Festiwalu Filmowym w Hof. W tym samym roku wspólnie z Janine Jackowski założyła Komplizen Film. Jej pełnometrażowym debiutem reżyserskim był Der Wald von lauter Bäumen. Po premierze w Hof film wyświetlano na wielu międzynarodowych festiwalach, m.in. w Toronto (2004) i na festiwalu Sundance (2005), gdzie wygrał Nagrodę Specjalną Jury. Oprócz licznych nagród film doczekał się w 2005 roku nominacji do Niemieckiej Nagrody Filmowej. Jej drugi film Wszyscy inni, porównywany do Noża w wodzie Polańskiego i Przygody Antonioniego, w 2009 roku został doceniony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (Grand Prix Jury).
2003 Der Wald von lauter Bäumen
2009 Wszyscy inni / Alle Anderen / Everyone Else