Gdyby Scott Pilgrim był czarnoskóry, nazywałby się Malcolm i chodził do szkoły w Los Angeles, gdzie notorycznie dostawałby łupnia od chłopaków z dzielni. Po pierwsze – za bycie nerdem, po drugie – za wkręcanie się w rzeczy przeznaczone dla białych. Czyli w hip-hop z lat 90., w jeżdżenie na BMX-ach, granie w punkowej kapeli i zbieranie dobrych ocen. Im bardziej akcja się rozkręca, a tytułowy towar trafia do rąk kolejnych niewłaściwych osób, tym mniej szkolnych perypetii, a więcej gangsterskich porachunków, samochodowych pościgów, strzelanek, absurdalnych dialogów i celebrytów prężących swoje wdzięki w drugoplanowych rolach. 

U Famuyiwy grozę ulicznych wojen, czyli elementu, od którego trudno przecież całkowicie zdystansować się w kontekście kina afroamerykańskiego, rozmiękcza slapstickowy, inteligentny humor prezentowany przez bohaterów. 

Damian Wiśniowski, "Film"