Nagroda za reżyserię na MFF w Cannes. Oparta na faktach historia utalentowanych zapaśników, braci Marka i Davida Schultzów. Spotkanie z marzącym o zwycięskiej drużynie ekscentrycznym multimilionerem Johnem du Pontem zamieni życie sportowców w piekło. Portret daleki od ram klasycznej biografii.

Wbrew pozorom „Foxcatcher” nie jest thrillerem czy kryminałem, tylko mrocznym, przenikliwym studium patologicznej, sadomasochistycznej relacji. Między niezrównoważonym psychicznie, uzależnionym od matki, chorobliwie zakompleksionym, starym, aseksualnym, cierpiącym na manię wielkości miliarderem a biednym, zagubionym, opuszczonym przez ojca, niepewnym swojej tożsamości, wybitnie utalentowanym sportowcem. Skojarzenie z „Mistrzem” Paula Thomasa Andersona narzuca się w sposób jednoznaczny. Nie odbiera blasku filmowi Millera.

Janusz Wróblewski, „Polityka”