Darren Aronofsky skupia się na historii czwórki powiązanych ze sobą postaci: Sary Goldfarb (doskonała Ellen Burstyn), jej syna Harrego (Jared Leto), jego dziewczyny Marion (Jennifer Connelly) i przyjaciela Tyrone'a (Marlon Wayans), których drogi z początku wspólne wraz z rozwojem akcji stopniowo się rozchodzą. Punktem wyjścia stają się dwa fakty o kluczowym znaczeniu dla późniejszych zdarzeń - Sara dowiaduje się o zakwalifikowaniu do swojego ulubionego programu telewizyjnego, Harry i Tyrone natomiast podejmują brzemienną w skutki decyzję zmierzającą do poprawy ich dotychczasowego życia - zaczynają sprzedawać heroinę. Ten moment staje się dla bohaterów szczytem równi pochyłej.
W tym filmie wszystkich dotyka problem uzależnienia, każdy pozostaje z nim samotny, zamknięty w takiej samej klatce pragnień i ułud. Tak dzieje się z młodą parą – dealerem narkotyków, Harrym, który dostaje szansę na łatwy zarobek oraz jego dziewczyną, która pragnie niezależności i samodzielnego (także w sensie finansowym) życia z ukochanym a także z ich ciemnoskórym kolegą. Opowieść o nich nie usuwa w cień równorzędnego wątku matki bohatera – sześćdziesięcioletniej, żyjącej wspomnieniami kobiety, która wpada w nałóg odchudzania i nieszczęśliwie (ale też trochę groteskowo i w trochę nieprawdopodobny sposób) także uzależnia się od narkotyków. Na końcu wszystkich tych historii jest cierpienie, marzenia bohaterów nie zostaną zrealizowane. Harry kończy w szpitalu z amputowaną w wyniku poiniekcyjnego skrzepu ręką, jego partner w interesach, Marlon, w więzieniu, matka w szpitalu psychiatrycznym a dziewczyna sprzedaje ciało i duszę za narkotyk.
Michał Chaciński
Urodzony w 1969 roku na Brooklynie w Nowym Jorku w rodzinie konserwatywnych Żydów. Studiował antropologię i film na Harvardzie. Jego debiut fabularny z 1998 roku, Pi, nagrodzono za reżyserię na festiwalu w Sundance. Jego drugi film, Requiem dla snu, potwierdził nieprzeciętny talent i dał Aronofskiemu przepustkę do pierwszej ligi amerykańskich filmowców. Kolejny projekt okazał się jednak katastrofą produkcyjną – Źródło powstawało przez pięć lat, podczas których zatrzymano produkcję, zmieniono obsadę i przepisano projekt na nowo. Film miał premierę w 2006 roku, spotkał się z najchłodniejszym przyjęciem w karierze reżysera i był kasową porażką. Natomiast następny obraz Aronofskiego, Zapaśnik z 2008 roku, został świetnie przyjęty na całym świecie i otrzymał m.in. Złotego Lwa na festiwalu filmowym w Wenecji.
1991 Supermarket Sweep (kr. m. / short)
1998 Pi / π
2000 Requiem dla snu / Requiem for a Dream
2006 Źródło / The Fountain
2008 Zapaśnik / The Wrestler
2010 Czarny łabędź / Black Swan