Opowieść o dwójce starszych ludzi: małżonków, towarzyszy, przyjaciół. Ich relacja jest niemal symbiotyczna; są integralnymi częściami tego samego organizmu, których współistnienie daje gwarancję jego harmonijnego funkcjonowania. Ten codzienny, przez lata utrwalany porządek niszczy jedno wydarzenie. Początkowo udar, który przechodzi Anne, nie ma większych objawów. Jednak dość szybko nadzieja na cud zostaje skonfrontowana z bolesną prozą życia. Dramat Anne i Georges'a zamknięty jest w czterech ścianach ich apartamentu. Przestrzeń ta staje się laboratoryjnym szkłem, na którym wyklarowuje się odpowiedź na pytanie co dalej?

W Miłości Haneke oswaja wdrukowany w naszą podświadomość lęk przed umieraniem. Robi to na swój autorski sposób, nie kolorując pastelowymi barwami widma nieuchronnego końca. W tym najbardziej „ludzkim” ze swoich filmów pokazuje, czym jest miłość silniejsza niż śmierć. Mieszkający w stolicy zlaicyzowanej Francji małżonkowie raczej nie obiecywali sobie przed ołtarzem wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia. A jednak ich ujęta w obrazy historia ilustruje głębię i sens tej deklaracji przenikliwiej niż najbardziej nawet elokwentna próba opisu.

Film doceniony przez Amerykańską Akademię Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.