Już tytuł filmu zdradza jego cel – przedstawić dwukrotnego prezydenta Republiki Czeskiej, Václava Havla, jako człowieka, którego nie zmieniło wysokie stanowisko państwowe. Havel pozostał wierny swoim przekonaniom sprzed upadku czechosłowackiego komunizmu, kiedy parał się pisaniem sztuk teatralnych i działał w opozycji antykomunistycznej. Przyświecał mu ideał społeczeństwa obywatelskiego, które nie wykonuje biernie poleceń władzy, lecz wchodzi z nią w dialog. Był człowiekiem dialogu również jako prezydent. Reżyserzy dokumentu przeplatają sceny z jego życia prywatnego z migawkami odsłaniającymi kulisy wydarzeń politycznych z jego udziałem. Uwypuklają jego zwyczajność w sytuacjach codziennych i wyjątkowych.
W ich idealizującym ujęciu Havel jest osobą skromną i zarazem zasadniczą, której obce są salonowe gry z gabinetów władzy. Wydaje się pozbawiony charyzmy politycznej, zachowuje jednak intelektualny i moralny autorytet. Przykład Havla pozwala poruszyć kwestię bardziej ogólną, dotyczącą roli społecznej, jaką w demokratycznym kraju powinien odgrywać prezydent.