Terkoczący projektor wyświetla na ekranie przeróżne obrazy, których związku ze sobą możemy się jedynie domyślać. Po tym ostentacyjnie awangardowym preludium, obnażającym maszynerię kinowej fikcji, zaczyna się właściwa część filmu. Oto młoda pielęgniarka Alma ma się zaopiekować słynną aktorką Elisabet Vogler, która znajduje się w stanie egzystencjalnego kryzysu. Pacjentka ucieka przed światem w bierność i milczenie. Kobiety wkrótce przenoszą się ze szpitala do domku nad morzem, gdzie ich relacja staje się coraz bardziej toksyczna. Dialektyka miłości i oziębłości. Fuzja umysłów. Metaforyczny i literalny wampiryzm. Wraz z upływem czasu kameralny dramat przepoczwarza się w psychologiczny horror. Równocześnie drapieżną i poetycką Personę Ingmar Bergman uważał za jeden ze swoich najbardziej spełnionych filmów.
Piotr Mirski
Ingmar Bergman
Urodził się w 1918 r., zmarł w 2007. Jeden z wielkich nieobecnych mistrzów europejskiego kina. Szwedzki reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny. Zrealizował 62 filmy, w większości oparte o własny scenariusz oraz ponad 170 sztuk teatralnych. Współpracował z gronem słynnych aktorów, m,in. Liv Ullmann, Bibi Andersson i Maxem von Sydow. W swoich filmach nie obawiał się najtrudniejszych tematów - poczucia życiowej klęski, obawy przed śmierci, choroby, zdrady, szaleństwa. Był aktywny zawodowo przez ponad sześć dekad.
Wybrana filmografia:
1957 Tam, gdzie rosną poziomki / Smultronstället / The Wild Strawberries
1966 Persona
1972 Szepty i krzyki / Viskningar och rop / Cries and Whispers
1978 Jesienna Sonata / Höstsonaten / Autumn Sonata
1982 Fanny i Aleksander / Fanny och Alexander / Fanny and Aleksander
2003 Sarabanda / Sarabande